çok küçüktüm ve iyi hatırlıyorum, imsakiyeli takvimin kopan yaprağına bakıyodum bi de yanımda yeşil pastel boya vardı. ilk defa o zaman yaşadığımız bir günün asla geri dönmeyeceğinin farkına varmıştım bir de herkesin öleceği. çok enteresandı o an.
böyle bir kelime varken, böyle bir hayal varken inanıyorum ki ölümü de yener insanoğlu bir gün. ama ölümü yenen, istediği müddetçe yaşayabilecek bir kimse, gerçekten sıkılmaz mı? sonsuzluk? çok uzun...ah, evet! herkes ölecek elbet bir gün.
Ölümlü olmak, hayatta belki de en kesin gerçektir. Ölümün kendisinden çok, kaçınılmaz olduğu fikri yakıcıdır bana göre. Er veya geç ama mutlaka... başlangıcı olan her şeyin, bir sonu da vardır.
istedikleri kadar mal, mülk, paralari dahi olsa, bu dunyadan tek goturecekleri imani ve oldukten sonra sadece fatiha suresine muhtac olacaklari gercegidir.
