kalabalık arkadaş ortamlarında muhabbet edilirken, herkesin konuya ilişkin anılarını bir bir ortaya döktüğünde anlatacak anısı olmayan kişinin pasif kalmasıdır. kişi, anlatılan anılar kendisine komik gelmemişse bile "eheh eheh" diye sırıtmakla ve anlatılanlar üzerine nafile espri çabalarına girişmekle yetinir. o anda "kişi"nin içinde bulunduğu duygular anlatılamaz, yaşanır...
- o gün 200 km hızla gidiyoruz, polis de çıkmaz mı önümüze... kanımızda da en az 600 promil alkol var... daha sonra da zart ve zurt oldu biz de koptuk...
- hahaha ilahi ünsal çok komiksin!
- ezik kişi: eheh çok komiksin abi, bir tane anı da ben anlatayım... ya da neyse aklıma gelmedi şimdi...
herkesin manyak gibi ben, bana, benim , bigün gidiyoruz, bigün ben gibi kelimelerle başladığı , benden söz edilsin millet beni dinlesin diye yırtındığı bir ortamda normal bir muhabbet yeteneğine sahip vatandaşın başına gelmesi muhtemel olay.
ilgi çekebilmek için yersiz ve gereksiz muhabbetler açmaya sebep verebiliyor insanlara. baktı sönük kaldı, hemen araya "yaa aynen yaa.. benim de başıma gelmişti.." diyerek yalandan bir hikaye anlatılır. hikaye o kadar yalandır ki kendi bile sıkılır anlattığı şeyden. bir yerde durması ve kesmesi gerektiğini bilir ama artık çoktan yazmaya başlamştır ve tabiki etrrafındakilerde bayılmıştır muhabbetten.. sonunda tekrar sessizliğe bürünür, tabi sönüklük patlaklık derecesine ulaştığı için ortamda yok olunup gider bu yönde ilerleyen vatandaş.
- lan okuldayken en şamata sınıf bizimkiydi, hep okulu asardık.
+ o da bişey mi biz hocayı dövdük..
/ ohoo biz sınıfı yaktık...
* biz o...pu çocuğuyduk!
= yürü be!
insanın kısa süreli ^"ne kadar boş bir adamım lan ben" krizi yaşamasına neden olan durum. bu duruma düşen birinin kendi ilginç anılarını film şeridi gibi gözünün önüne getirip rahatlaması gerekir getiremiyorsa öyle bir şey yoksa kriz değil gerçektir o.
muhtemelen herkesin saçmaladığını anlayıp, kendi kendine onlarla alan eden şahıstır. anıların bir daha yaşanmayacağını bildiği için herkese anlatmanın da anlamsız olduğunu düşünür. anısı olmadığı için değil böyle şeyleri saçma bulduğu için susmayı tercih etmiştir..
böyle orjinal insanlar var anlatsa ortamı yaracak geçecek bu kesin ama adam bunu anlamsız buluyor. bir anısını anlattığında büyük bir sır vermiş gibi pişmanlık hisseden insanlar da var. kendine özel olan olayı sıradanlaştırmak istemeyen sadece o an'ı içerisinde eğer başka biri varsa onunla paylaşmayı anlamlı bulanlar var.
ya iyi bir dinleyici, yada hiç kitap okumayan bir mendeburdur. bu tür insanların bazıları, anlatılanlarıda pek dinlemediğinden, başka bir yerde de anlatacak bir konuları olmaz. salak salak dinler,, ot gibi evine giderler. sorsan her bokuda bilirler ayağına yatarlar.
ortamda yüksek ihtimal knight, silkroad gibi oyunların muhabbeti dönmektedir.
yaşadım da biliyorum. "bu kadar kalkan çaktım, sonra şunu şöyle de böyle de" ulan mevzuyu da terimleri de anlayamıyorum he abi he diyip geçiyorum ancak. muhabbete katılmasam bile sırf ne dediklerini anlamak için gireyim diyorum şu oyun işine ama du bakalım.
