sıklıkla düştüğüm hatadır ki bu yüzden nice yanlış insanla arkadaşlık kurdum, nice yanlış insana değer verdim aynı zamanda da nice doğru insanı kaybettim. güvendim önüme gelene, saflık ettim ben. herkesi kendim gibi iyi bildim, herkesi kendim gibi sana dokunmaya kıyamaz bildim...
başıma ne geldiyse bundan geldi zaten. Her zaman aynı şeyleri duymuşumdur annemden de babamdan da. insanlara çok fazla güvenmişimdir, kazıkcığı yemişimdir sonrasında bu cümle tokat gibi söylenmiştir yüzüme. Ders almamıştım uzun yıllardır. Ama sanırım artık aldım dersimi. Sanırım diyorum yine ters köşeye yatabilirim, hayat bu. ee ne de olsa bir insanın kendi kendine yaptığını köylü birleşse yapamazmış.
insanın şu hayatta, kazık yemesindeki, ihanete uğramasındaki, aldatılmasındaki, terk edilmesindeki, kalp kırmasındaki, can acıtmasındaki vs vs... en büyük etkendir, herkesi kendin gibi zennedersen, hem zarar görürsün, hem de empatiden uzaklaştığın için zarar verirsin güzel kardeşim...
