Zen' de başlangıç zihni dediğimiz bir durum var, sevgiyle yaklaşmak değil ama diğerlerine sevecen, ön yargısız yaklaşmayı gerektirir bu zihin.
insanlara böyle filtresiz bakmak oldukça iyi hissettiriyor, tavsiye ederim.
Arno gruen' ün hayli inandığım bir tespiti var, kendi ruhsal acımızla olan bağımızı yitirdiğimiz için duygudaşlığımızı da yitirdik. Başkasına olan bakışımız, kendi içimize nasıl baktığımızın da bir göstergesidir çoğu zaman.
Başkasına olan bakışımızla kendi içimize nasıl baktığımızın alakası bile yoktur.
Ne kadar iyi biri olursan o kadar kötü bir hayatın olur. Daha da kötü olan tarafı bunu bilmene rağmen kimseye kötü davranamama gibi bir huyunun oluşu. Çünkü kötü davranmayı denersin ama alışmadık götte don durmaz işte, bu sefer de kendini daha kötü hissedersin.
