alt komşumun yaşadığı ve onun yaşamasına rağmen benim bile içime oturan bir olaydır. Acıma duygusu değil, "ulan herkes uyuyor ben işe gidiyorum" lafıyla beraber yatağından istemsiz kalkmak, cinnet senaryosu.
bir şirkette mesai 7:30'da mı başlar lan! iki haftadır alışmaya çalıştığım durumdur, bomboş sokaklara uyandırır insanı. güzel yanları da vardır elbette. örneğin trafik nedir unuttum istanbul gibi bir şehirde metrobüs kullanmamama rağmen.*
