elimizdekilerin kıymetini kaybettikten sonra anladığımız için, başkalarının ağzına bakıp her söylediklerine inandığımız için, dost sandıklarımızın aslında kuyumuzu kazan cadılar olduklarını öğrendiğimizde bile konuşmaya devam ettiğimizin için ve son olarak ana gibi yar bağdat gibi diyar evlat gibi hıyar olmazdaki evlat kotasını doldurduğumuz için.
kimseyi üzmediğimiz için mutsuzuz. insanları insan olduğu için kabullendiğimiz için mutsuzuz. biz biz olduğumuz için mutsuzuz. biz sevipte kaşarlık yapmadığımız için mutsuzuz.
öyle bir tanım olduğunu düşünmüyorum bende bir zamanlar öyle düşünüyordum ama öyle bir dünyada yaşıyoruz ki insanlara mutsuz olduğunu yada derdim var dersen oradan vurmaya başlıyor bir iki kere dinleyip başlarım böyle işe sürünsün depresyonunda diyorlar işlerine öyle geliyor çünkü.
