Herkes herkes gibi olmamı istiyor.Ama zaten herkes herkese benzemiyor mu ?
-Mesela ben.. kimseyle konuşmam, ama konuştuğumada hiç susmam.
-Mesela ben.. 'slm' diyene gülmem ..Sadece 'slm' demiştir.Ben gülersem eğer çok komiktir olanlar yada çok mutlu olmuşumdur.Ama ben slmdan mutlu olmam.
-Mesela ben .. yemek yapamam,ama bu yemek yemeyi sevmediğimdendir.Yumurtayı tavaya denk getiremiyorsam eğer, bu kimseyi doyurmak istemediğimdendir.
-Mesela ben.. uyumam. Ama 24 yaşındaki birinden 2 kat daha yaşlıyımdır.Çünkü o uyurkende ben yaşamışımdır.
-Mesela ben.. yüksek sesle konuşmam konuşulmasınıda sevmem, ama sinirlendiysem sesim yüksektir.
-Mesela ben.. ağlamam kolay kolay ,ancak ölüm ağlatır beni.Her ölene de ağlamam gaddarımdır.
-Mesela ben.. kendini beğenmeyen sağlıklı insandan nefret ederim.Tek bir sağlıklı organı için tüm hayatını verebilcek milyonlarca sakat insanın hala aynayla barışık olduğunu düşünürsek..
-Mesela ben.. yalnızım dır. Hep yalnız anılmak isterim ben.
-Mesela ben.. Yatağımdaki diğer yastık dolu olsun istemem..Hiçbir zaman.
-Mesela ben.. Kimsenin değilimdir.Ait olmayı sevmem,korunmayı sevmem, yasakları sevmem,hesapları sevmem,acı çekmeyi sevmem,açıklama yapmayı sevmem,özlemeyi sevmem,aramayı sevmem, aranmayı sevmem,çaresizliği sevmem,sevgi dilenmesini sevmem,aslında ben..
Bana bakıldığında arkamdaki duvarı görücek insanlar istiyorum çevremde. Herkes gibi insandan daha çok korkutan bir şey daha varsa, o da herkes gibi birden fazla insan.
-herkes herkes gibi olmamı istiyor... Abla, ablacım, ablam...
+üzme canını bu kadar. büyüyorsun. hem ne demiş turgut uyar: "her şeyden biraz kalır- diyor birileri, çoğulluk haklılıktır kavanozda biraz kahve kutuda biraz ekmek insanda biraz acı insanda biraz mutluluk"
-abla allah belanı versin!
+ben de seni çok seviyorum, hadi bir çay demleyeyim içelim.
-hem yağmur da yağıcak nasıl olsa... Olur.
maalesef ki doğru cümle. aklıma gelebilecek her türlü çılgınlığı yapabilecek bir kişi bulmak için neler verebileceğimi tahmin bile edemezsiniz. üniversiteye geldim ve hala tecrübe ediyorum insanların standartlığını, kalıpları yıkamayışlarını falanı filanı. neyse siktir edin beni, dalganıza bakın.
çocukluğumdan beri başkalarını taklit etmeye çalıştım. hiç başarılı olamadım. kendim olursam bir çalışma alanı bulamayacağımı biliyorum. ileride eşim, çocuğum, daha fazla sorumluluğum olacak. peki kendim gibi olursam ben napıcam? nasıl sorumlulukların altından kalkıcam? şu sıralar hoca karşısında napıcam? ileride askerde napıcam? anneme karşı, babama karşı, benim özümü bildiği için değer veren arkadaşlarıma karşı napıcam?
kendinle ilgili kararlar verebilmek, başkalarının senin yerine senin adına karar vermesinin önünde ki büyük bir kalkandır. unutulmamalı.
