Çünkü herkes en çok kendini seviyor.. Bir başkasının güçsüz olmasına, onu taşıyacak olmaya tahammül bile edemiyor.. Her zaman sırtı sıvazlanan, düştüğü zaman kolundan tutulan, önündeki engelleri pamuk tarlasına dönüştürülen biri olmaya o kadar alışmışsınız ki başka birine karşı şefkat duygunuz körelmiş..
Yardım etmek şöyle dursun, nasılsın diye bile soramayacak hale gelmişsiniz.. Yazık..
