senin için değerli olanda sen yeteri kadar değerli olmazsın genelde.. Doğanın kanunu gibidir bu, senin sevdiğin seni sevmez, değer verdiğin seni önemsemez, senin istediğin seni istemez, hak ettiğin seni hak etmez vs. vs.
Peki neden böyle oluyor? Biz mi çok aptalız hep yanlış insanları seçiyoruz yoksa yanlış insanlar mı özellikle gelip bizi buluyor? Ya da böyle olması gerektiği için mi böyle oluyor yani kader mi?
Boşversene!
Hayat seçimlerimizden oluşan bir puzzledır.. Öyleyse biz hep yanlışı seçiyoruz.. Hiç mi doğruyu seçmiyoruz? Mutlaka seçiyoruzdur ama iş yine aynı yere geliyor, doğru seçimlerimiz bize çok değer verir de biz onları takmayız, bu sefer biz onlar için yanlış seçim oluruz.. Bildiğin kısır döngü yani.. Hayat hiç adil değil.. Zaten kimse adil olacağını söylemedi ki..
Yanlış insanları seviyoruz ve o arada doğruları ıskalıyoruz.. Gözümüzü dört açıp sabırla beklemeyi öğrenmeliyiz aslında, ama biz sabırsızlık edip önümüze gelenlerden en doğru olduğuna inandığımızı seçip işin içinden sıyrılıyoruz bir an önce, bunun sıkıntısını ise yıllar ya da aylar sonra -her neyse işte- iş işten geçince anlayıp aptallığımıza yanıyoruz.. Hepimiz aptalız..
Sorun sende değil, bende de değil, onda hiç değil, şunda da olmadığına göre kimde bu sorun?
