Konuşmanın verdiği alışkanlıkla ilk başlarda zor olurdu. içi fedatlar, dedikoducular, içten pazarlamacılar bir bir dökülürdü. Ve daha sonra tabi içimizde yalan söylemeye başlardı. Tıpkı dilimiz gibi...
insanlarla daha iyi anlaşırdık. Tam niyetimizi bilirlerdi, bilirdik güzel olurdu. Kişilere yaklaşabilir insanlardan korkmazdım o zaman. ayrıca hep istediğim şey.
ülkemiz sınırları içerisinde sıkıntı yaratmayacak olan eylem olurdu. bizde düşünen insan sayısı az. o azınlık içerisinde ise düşündüğünü kendi içinde tutabilen insan sayısı az. bizde herkes ağır abi, herkes herşeyi en iyi bilen olduğundan ( kadın erkek farketmeksizin ) düşündüğünü olumlu veya olumsuz laap diye söylediği için kimsenin düşünce okumasına gerek kalmıyor.
