ülkemiz sınırları içerisinde sıkıntı yaratmayacak olan eylem olurdu. bizde düşünen insan sayısı az. o azınlık içerisinde ise düşündüğünü kendi içinde tutabilen insan sayısı az. bizde herkes ağır abi, herkes herşeyi en iyi bilen olduğundan ( kadın erkek farketmeksizin ) düşündüğünü olumlu veya olumsuz laap diye söylediği için kimsenin düşünce okumasına gerek kalmıyor.
insanlarla daha iyi anlaşırdık. Tam niyetimizi bilirlerdi, bilirdik güzel olurdu. Kişilere yaklaşabilir insanlardan korkmazdım o zaman. ayrıca hep istediğim şey.
Konuşmanın verdiği alışkanlıkla ilk başlarda zor olurdu. içi fedatlar, dedikoducular, içten pazarlamacılar bir bir dökülürdü. Ve daha sonra tabi içimizde yalan söylemeye başlardı. Tıpkı dilimiz gibi...
