Hayatı kaçırmama, insanları kaybetmeme neden olduğunu bile bile bir türlü kurtulamadığım alışkanlıklarım var.
Her haltı layığıyla yerine getirebilme takıntısı ihtiyacım olmadığı halde beni buna zorluyor;
Bu durum sosyal hayatımı etkilerken, bazen önem verdiğim insanları kaybetmeme neden oluyor.
Bunları yazdım ama üzülmüyorum, bilakis umrumda değil;
Sanırım En büyük kusurum da bu.
Ben değişimi sevmiyorum ve aslında tüm hayatım bunun üzerine kuruludur. Eşyalarım 5 sene aynı yerlerinde kalır. Hafifçe çeker, altını temizler, yerine koyarım. Tam aynı yere. Kırılsın yenisini almamak için direnirim. Bu işler ile annem ilgilenir. Bakar, atar, yeni bir mobilya alır, eve gelirim, bu yeni düzene alışana kadar yere uzanır ağlarım ve sonucunda bu sefer yeni mobilyaya alışırım.
Bir ara telefonun ayarı ile oynamıştım. Artık yüzüm hem daha geniş hem de daha uzundu. Telefonun ayarını değiştirmedim çünkü bir şekilde bu yeniden değişim demekti. Bunun yerine yeni kendime alıştım.
Halüyle, Benim tüm hayatım değişimden kaçmak üzerine kurulu aslında. 4 senedir aynı huzur seviyesinde yaşıyorsam karşıma geçip küfür edilmesini 5 hafta kadar dinleyebilirim. Söylenmesinden nefret ederim ama kavga çıkarmak yerine duymazlıktan gelmeyi tercih ederim. En ufak şey sonrası bağırmaya başlayan birinin karşısından kaçabilirim. Böyle seneler geçer. Geçer. Geçmeye devam eder.
Bir gün benim en şiddetli kusurum devreye girer. Öfke. Mutfakta söylenmeye devam eden insanın yanına gidene kadar her şeyi kırar döker, çığlık çığlığa bağırır, yıllardır içimde biriktirdiğim ne varsa söylerim. O ana kadar görmezlikten geldiğim her şeyi eksiksiz söylerim. Onca zamandır nasıl olsa çekiyor diyip her tür şımarıklığı yapan insanlar hık diyemez. Kendini odasına kilitleyenden tut korkudan kapıdan çıkıp gideni gördüm. Beni durduramayıp apartman halkının tutmaya geldiğini yine gördüm.
Sonra eşyaları toplar çeker giderim. değişimden nefret eden biri olarak yeni bir ev tutar, yeni eşyalar alır, tüm bu insanları hayatımdan çıkarır, o ara kim bilir ne zamandır katlandığım işi değiştirir, en yakın arkadaşlarıma kadar tek insan bırakmam etrafımda. Gider yeni arkadaşlar bulurum. Yeni bir düzen geliştiririm. Sakinleşmem beklenir, yavaş yavas hayatıma yeniden girerler.
işte böyle bir öfke problemim var. Normal değil. Sabırlı insanların çok üzerine gitmemek lazım.
