asosyal kişilerde görülebilecek durumdur. daha doğrusu okulun, işin, affedersin hiçbir bokun olmadığı dönemde pek çok insanda rastlanılabilir. bu da arkadaşların "sen bizi sevmiyon" tribine girmesine sebeptir. zaman zaman siz onları ararsınız, onlar da sizin gibi amı götü dağıttıklarından cevap vermezler. bu sefer trip sırası size geçer.
her neyse efendim. bilgisayarla veyahut uğraşılan işle arkadaş olmak sonucunda yaşanan sağlıksız bir şeydir bu. arkadaşsız yaşarsınız ama mallık hali her zaman sizinledir. sonra okul açılır tatil biter falan fıstık, tekrar görüşür öpüşür sevişirsiniz. birkaç gün bunların arkadaşlarınız olduğunu hatırlamaya çalışırsınız, sonra her şey kaldığı yerden devam eder. halı saha maçları olur, dövüşürsünüz falan.
Şahsımca normal bir şey, zira bende ve benim gibi kişilerde bu durum bir müddet sonra '' insanlarla iletişim kurmak zorunda kalmanın dayanılmaz ağırlığı''na dahi dönüşebilmektedir.
Sorunlarla sorunlu olduğunuzu gösterir. Üzerine bin edebiyat yapılsa da gerçeği budur. Icine fazla kapanmanın sonucu istemsizlik oluyor vr bu tamamen bunalıma surukler.
Halihazırda olan arkadaşlarımı bile pek aramamaya başladım ve daha oncesinden edindigim tecrübeyle ne zaman bunu yaşasam kendimi insan içine itiyorum. Ne olursa olsun ruh sağlığı için insanlarla iletişimi kesmemek gerekir.
