Cümleye gerek yok. Her şeyin tek bir özeti var o da, insan.
insan olmakla başladı katliam da Şevkat de. Biri köprünün bir ayağı diğeri diğer ayağı. Arada gidip geliyoruz hepsi bu.
Hani var ya bir söz 'insan ol' keşke biraz insan olmayı bıraksak. insan olmasak bir gün. Ne güzel olur dünya tek bir gün.
her kim canı için cananın sever canın sever; her kim cananı için canın sever cananın sever" fuzuli
her kim sevgilisini kendi için seviyorsa kendisini; kendisini sevgilisi için seviyorsa sevgilisini seviyordur.
Bir hikaye ile anlatmak istediğim cümle değil, kelimedir.
Nasreddin hocaya birgün dönemin kaymakam makamında bir adam sen nesin diye sormuş.
Hoca bu adama komik gelecek şekilde omuz silkerek "hiç" demiş.
bu adam gülmüş ve gülmeye devam ederek
" Ya hoca ne adamsın dizine kadar sakal, harita gibi yüzün var hala bir baltaya sap olamadın mı?" demiş.
Hoca tebessüm ederek
"sen nesin?" demiş.
Adam "Ben kaymakamım" demiş böbürlenerek.
+sonra?
-Sonraa vali.
+sonra?
-belki nazır.
+sonra?
-olursa başnazır tabii
+sonra?
- daha ne olsun be hoca başnazır olduktan sonra daha nolsun?
+hiç.
-Evet hiç.
+Senin yıllar sonra geleceğin hiçlik makamındayım bu böbürlenme, uğraş neden?
