unutmak; benliğin derinliklerinden "sen" in atılması suretiyle parçalanmış bir beden haline dönüşmek.
iğrenç bir unutma sürecine girmek, geriye doğru silinmeye başlanan birçok kimlik, aynalarıyla yanlız kalmamak uğruna sonu gelmez maceralara girmek, "böylesi daha iyi" yalanına önce kendisine inandırmaya başlayarak geçecek olan sonu belirsiz yaşam biçimi.
hakkında uğraş vermek bile onu zora sokan durumdur. ''unutmaya çalışmak'' diyoruz. çalışmak. onun hakkında bir şey yapmak bile onu unutturmayacaktır. istediğin kadar şarkıları sil, istediğin kadar yazdıklarını yoket. unutmat için emek harcamak, uğraş vermek unutturmaz, hatırlatır. eğer gerçekten unutmak istiyorsan bir şey yapmaya çalışma. bu nedenle her şeyin paylaşıldığı birini unutmaya çalışmak sadece şehir efsanesidir. *
elbetteki zordur. gerçekleştirilmeye çalışılsa da kalp hemen reddeder ve çok sevilen dünyalar güzelini kolay kolay bırakmaz. onu kalpten çıkarmaya çalışmak aynı zamanda kalbi yaralamaktır ama bitmiş bir şey için belli bir çaba gereklidir.
sevgili; bir dost gibi, baba gibi, oğul gibi, yıllar geçirilen biri, gerçekler gibi kolay terk etmez düşleri. alışmıştır yaşamaya düşlerde ve oranın sakini tarafından hissedilmeye, sakini alışmıştır var olduğunu bilmeye. görünmez pelerinler altında kalan duygular yetmez aşkına yönetmenin gönlünde. unutmak, senaryoyu değiştirmek kolay olmaz bir dizideyken setten ayrılan asıl oğlan çekip gittiğinde. günler haftalar aylar sürdürür etkiyi, artık gitti bitti denildiği anda bile bir eksiklik rüzgar olur eser geçer başroldeki kadının kalbinin derinliklerinden.
unutmak geçicidir, anılar varlığını koruduğu sürece. anılar ölmez, kış uykusuna yatarlar buzul çağına girmişçesine. dünya huzur içinde yaşarken uyandığında bu hatıra-varlar, yeri yerinden oynatmasını başarırlar. ama bedenin savunma mekanizması ordular dünyada düzeni sağlamasını kolayca sağlarlar. bu gelecek'tir.
unutmak nafiledir. anıların üzerine birer kara çarşaf geçirmek ise sadece biraz uyku getirir. işte o kadar.
