feci halde evhamlı olan annedir.
-anne,ben yarın arkadaslarla takılcam.tamam?
+nereye gideceksiniz?
-cafede falan takılcaz.
+nee cafe mi?
-anne.neden ilk defa duymuş gibi tepki veriyorsun. ilk defa mı duyuyorsun cafe ismini yoksa ilk defa mı gidiyorumda bu kadar sasırıyorsun?!
+o çocukta gelicek di mi?
-ya evet.
+iyi git sen beni yok say git. bak o bası kesilen kıza. o da gitmişti güvenip noldu sonra. ya nasıl güveniyorsun? ya içeceğine bişi katarsa. tecavüz eder. öldürür. ayyyy kızım gitme.
-anne. tedaviye ihtiyacın var senin..
2003 senesi, üniversiteye ankara'ya geldim. o dönem de bizim bursa'daki ilçe galiba dyp'de, tam emin değilim ama dyp'nin bir şeyi var yani oralarda. adam üniversiteyi kazanan tüm öğrencilere tebrik postası atmış. annem ankara'ya gider gitmez, siyasi partilere katılıp olaylara karışmaya başladığımı kurgulamıştı postanın herkese gittiğini anlayana dek. hayır olaylara karışma arzusunda olsam dyp'ye niye gireyim.
benim annem, senin annen, onun annesi, herkesin annesidir. ama biraz abartınca belki siz de paranoyak olabilirsiniz. geçen hafta halı saha maçında bir talihsizlik sonucu ayağından topu almaya çalıştığım arkadaşın ayağı kırıldı, konuyu anneme anlattım.
-anne dün maçta birinin ayağı kırıldı, bugün de geçmiş olsun demeye gittim.
-vah yavrum,nasıl oldu?
-ben ondan topu almaya çalışıyordum, nasıl oldu bilmiyorum.
-aman kavga çıkmasın, ya sana bir şey yapmaya kalkarsa...
ben ankara'ya okula gidince bir hafta arayıp sormayan anne, izmir de iken kendisi seyahate çıktığında her gün beni arayıp iyimisin diye sorması. telefona cevap vermeyince iyice telaşlanıp mesaj yağdırması. sanki ankara'da kalmakla izmir'de kendi evimde yalnız kalmak arasında fark var.
fazla korumacı annedir. ya yeteri kadar güven duygusu hakim değildir, yada konuyla ilgili çeşitli travmalara şahitlik etmiştir. ileriki boyutu paronoyak düşüncelerdir.
Anne dayimin oglu isten atilmis
eyvah simdi o intihar eder, etmese hanimindan bosanir, bosanmasa cocuklarini hirpalar....
(dayi ogluda mulayim mi mulayimdir hani, bu ne senaryo kardesim...)
bu anne türünün senaryolarına bakarsan; dünyadaki tüm kötülükler, talihsizlikler elbirliği ile sizin etrafınızda dolaşacaktır. beni en dehşete düşüreni;
- komşularınıza çok da güvenmeyin evladım.
- neden ki anne çok mülayim, yaşlı bir karı kocalar...
- olsun yine de güven olmaz; yardım ediver diye çağırırlar, kafa bi şeyle vuruverirler, organlarını satarlar... olmadı verdiklerini de yeme; içine ilaç falan koyarlar, ayyyy düşünmek bile istemiyorum...
- inanmıyorum anne ya!
a : dini ne o kizin?
robterk: hristiyan
a : iyi insan mi?
robterk: iyi herhalde, iyi anlisiyoruz ki birlikteyiz.
a: bak seni kullaniyor olmasin o, hristiyan bir de.
robterk: benden fazla kazaniyor su an icin, ayrica neden kullansin anne?
a: iste yabancilar oyledir.
robterk: hmm iyi bari hadi selam soyluyor sana merhaba dedi.bak bari el salla.
a: demesin, bir daha da konusmasin, senin pesini de biraksin, turkiye'ye getirme sakin onu.
(bu arada tercume olarak, aa sevdi seni ya merhaba diyor o da denir, kiz sevincten ziplar, guler)
a: cok hafif bir kiza benziyor oyle kah kah gulunur mu ya, insanin karsisinda.
sadece anne böyle olsa neyse. bunun bir de baba versiyonu vardır. ikisi birlikte öyle senaryolar yazarlar ki, illah dersiniz.
anne: a
pesimist matmazel: pm
pm: anne akşama konser varmış okulda. gidelim mi?
a : ne işiniz var konserde! oturun evde.tv den izlersiniz.(hııı?)
pm: yaa anne yaa bütün okul gidiyo ya. hem kardeşim de gelicek bak. kuzenleri de çağırırız.can sıkıntısından durmadan ya'lanır)
a : ya bomba falan koyarlarsa bi yere. he!!!(yuh ya nerden çıkardın be anne)
pm: anne abartma ya. ne bombası?
a : kızım bak kalabalık falan ya, herşey beklenir.
pm: bişey olmazzz. hadi hazırlanıyoruz biz.
a : bak kalabalıkta sapığı var, tacizcisi var.
pm: anne arkadaşlar da var, kuzenler de gelicek ya. bişi olmazzz.
a : haa millet konserde eğlenirken seni mi görcek sanki?
pm: off anne ya..hadi ben hazırlanıyorum
a : ben anlamam babana sor.(haydaa sanki çok farklı ya)
pm: !?!?
aynı diyaloglar iki kez tekrarlanır. en son kuzenler devreye girer. bomba, sapık, tacizci, sarhoş, maganda olmayacağına dair ikna edilir ve evden en kısa sürede kaçılır. 20:30 da başlayacak konsere, 22:00 da evde olunmak şartı ile gidilir. konser geç başladığı için de eve ancak 00:00 da gelinir. kulaklar tıkanır, söylenler duyulmaz.*
çocuğunun başına bişey gelmesi korkusuyla yaşadıklarındandır. özellikle de ev hanımıysalar bittiniz. zaten gündüz tv programları gazetelerin 2, sayfaları bu tür annelerin senaryolarına kaynaktır. ben çocukken sözde uyuşturucu sorununu ele alan filmler yapılırdı. annem hepsini izledi. video çılgınlığı dönemlerinde öyle bir hafızasına kazımış ki. bütün gençliğim boyunca içkime ilaç koyarlar korkusuyla yaşattı beni. koruma içgüdüsünün medayayla beslenmesi sonucu ortaya çıkan çocuğa eziyet durumu.
ne dersek diyelim onların dediği doğru olan annelerdir. karşı çıkarsak ne mi olur? taş oluruz taş1 *
istanbula geldiğimden beri hep aynı şey... her gün bir bomba ihbarı mı alır annem nedir? her telefon konuşmasında aynı olaylar tekrarlanır...
rapsodik: anne ben dışarı çıkıcam.
annem: dikkat et kızım, kakabalık yerlere gitme, bomba filan patlar.
rapsodik: anne bomba beni mi bekliyo ya, bıktım her seferinde patlayamadı gitti ya,
ben patlatıcam en sonunda o olucak!
anne: (telefonu babaya vermiştir.) kızım ne oldu?
rapsodik: hiç babacım, hadi çok öptüm sizi görüşrüz, bay baaayyy.. çat!
+sumpago bak taksime gidiyosunuz uyuşturucu falan sattırırlar size dikkat edin çocuğum
-anne bizim ne işimiz var uyuşturucuyla falan ya
+yavrum önce sizi alıştırırlar sonra sattırırlar,bak ruhunuz bile duymaz
-nası
"Kızım bir mekanda yarım saatten fazla durmayın bomba atarlar" derdi. Benim bulunduğum zaman diliminde atmayacakları ne malum..Şansımı yükseltiyormuşum.
