21 senelik hayatımda sanırım ilk defa yörüngesine girdiğim andır.
Çevredeki kasıntı insanların bağırış çağırışları içinde robot gibi sürdürdüğünüz hayatınızın hiçbir yere gitmediğini anlamanız neticesinde olur bu genelde. yani aslında kendinizi kassanızda kasmasanızda dünyadaki tüm insanları mutlu edemeyeceğinizi anlayıp eeeh yeter ulan koy götüne rahvan gitsin demeniz akabinde tüm acelenizi bir kenara bırakıp kenarda oturup bir traliçe yiyerek hala bu anı yaşayamamış ölümlülere bir taraftan acır gözle baktığınız ve diğer taraftan ise çocukluğunuzdan itibaren devamlı olarak sizden uzaklaştırılan ve size imkansız gösterilen dünya turu hayalinize vs göz kırptığınız andır
Edit: imla
