tanım: amaç arayışı, sürekli sıkılganlık, anı yaşayamamaya sebep olan durumdur.
son zamanlarda fazlasıyla hissettiğim bir durum. depresyon belirtisi midir yoksa hayattan zevk almasını mı bilmiyorum, emin değilim.
efendim şöyle ki, gün içinde ne yaparsan yap hep geçici geliyor. anı yaşama duygusu yitti sanki. okula git, derse gir, ee? derse girmesek mi? hadi girmeyelim, ne yapalım arkadaşlarla bir yerde oturup geyik döndürelim. ee? hadi oyun oynayalım, gülelim eğlenelim hoplayıp zıplayalım. ee? yani herşey bitiyor, tükeniyor ve sonrasında bir boşluk bir bıkkınlık. "puff şimdi ne yapsam ki yaa" düşüncesi hakim oluyor tüm bedene. tüm gün görmediğin yerleri görsen de; çok gülüp çok dolu bir gün geçirmiş olsan da eve geliyorsun ve şimdi? boş. hergün arkadaşlarla gezmek de sıkıcı değil mi? ya da hobilere başvurulabiliyor. spor, dans kursları, enstrümanla uğraşmak, puzzle yapmak, ... ama ne yaparsan yap bu da zamanla rutinleşiyor. sahip olduğun hayatın değerini bilememek belki bunun adı ya da ne bileyim sorunsuz bir yaşama sahibiz de aranıyoruzdur. bilemiyorum ne, çözemedim. belki her şeyi çok çabuk tüketiyoruzdur ve bir sonrakini beklerken sıkılıyoruzdur. **
en sonda varılan sonuç da;
(bkz: fani dünya)
(bkz: bitse de gitsek)
hayatın ve içindeki insanların aslında ne kadar yapmacık, çıkarcı, bencil, gururlu birer pislik olduklarının farkına varılmasıyla herşeyin değersizleşmesi durumudur.
insan ki
gelmesin yaşın başın ilerleyen bölümlerine
insan ki
görmesin insan olmanın cehennem yanlarını..
anlam yitiyor.
filtre kahve ve sigara kalıyor.
bir zamanlar anlamı büyük şeylerin anlamını yitirmesi, aslında bir yalan, oyalama, kuru avuntu olduğunu öğrenmeniz, yaşamda hedefsiz ve amaçsız kalmanız sonucu gerçekleşen ruh hali.
Kafamızda kurduğumuz, olmazsa olmaz dediğimiz şeylerin hayatımızdan kolayca çıkmasıyla olur bu durum.
içinde ailecek çekilmiş olanlarda dahil 2.000k hatıra fotografın ya da çok özel müziklerin olduğu, tek tek itinayla indirip düzenlediğin müzik dosyaların tamamının 1 tıkla silinmesi.
1 yılı aşkın, sevgilim dediğin insanın, bir gece ansızın ben başka birine aşık oldum mesajı.
Anne/baba'yla derin münakaşaların sonunda kapıyı çarpıp çıktıgın o an.
Umut ettiğin hiçbir şeyin olmaması
"bu kadar da olmaz yauuu" dediğin her şeyin bi süre sonra o kadar da olması.
hava henüz karanlıkken yataktan çıkmak zorunda olduğum bir sabah vakti şiddetli bir şekilde hissettiğim durumdur. iyi ki o an uykuluydum, iyi ki ayık değildim.
insanların küçük küçücük şeyler için kırk takla atmaları hep ben hep ben daha çok ben ve konuşulanların hemen hepsinin belli bir amaca yönelik olmaması gibi ve bunlara eklenebilecek birçok şey insanda bu duyguyu uyandırır . Neden niye gibi soruları bolca düşündürür insana. Bu durumu bir başkasına söylediğimizde sizi sıkıcı da bulabilir sizi çok fazla önemli bir kisi yapmaz belki böyle düşünmeniz ama en azından diğerlerinden farklı bir noktaya eğildiginizi düşünebilirsiniz.Bir de bu gibi sorunları kimseye anlatmayın anlamazlar sıkılırlar da zaten. O anlardan birindeyim şu anda.
