yalnızlık düğümlenip o çözüldüğünüz anlar bitmiştir, kadife sesli aşk melodileri çizmeye başlamıştır kalbinizi, çizikler derin atılmaya yüz tutmuştur. Evinizi aramaktasınızdır neresi diye. Kalmak mı onsuz, gitmek mi onla daha doğru karar cevap bulamamaktasınız.işte o anda herşeyi bırakıp gitmek diye avaz avaz bağırır suskunluğunuz.
çeşitli olayların artık kişinin üstüne çok gelmeye başlamasıyla doğan istek... placebo şarkılarını dinlemek, beatles' ın şarkı sözlerinin altında yatan anlamın farkına varmakta bu duruma sebebiyet verebilir...
şöyle çantanı alıcaksın, motora atladığın gibi gideceksin uzaklara, seni bunaltan her şeyi geride bırakacaksın. yeterince uzaklaştığını hisettiğinde duracaksın bir gölgelikte sadece kuş seslerini dinlemek için. denize gideceksin mesela, o sonsuz maviliği içine çekeceksin her nefeste. ne dır dır ne vır vır, kimse olmayacak etrafında, tek gürültü denizin şımarık dalgalarından gelecek. sonra çıkacaksın bir yamaca, uçurumun kenarına kadar geleceksin, hani sert bir rüzgar esse atacak seni aşşağı, aşşağı baktığında korkacaksın, ölmekten korkacaksın. ölümü hissedeceksin ki yaşamın farkında ol.
tabi bi süre sonra geri döneceksin yarım kalan sorunları çözmek için, ama artık daha dinç ve daha berrak düşünebileceksin...
birilerine mesaj göndermek, bazı şeyleri unutmak için bir yoldur lakin geride bırakmak istediğin şeyler yol arkadaşın olur. eğer olmuyorsa da bunun adı çekip gitmek değil siktir olup gitmek olur. ne gidene ne kalana bi yararı vardır. çare değildir yani, kısacası oturun oturduğunuz yerde.
bunaltıcı bir hayatın içinde kalındığında oluşan istek.herşey ters gitmiştir, tahammülsüzlük baş göstermiştir bri de vefasızlık eklenince iyice küsülmüş içe dönülmüştür. zaman zaman her insan kişisinde görülebilir bir durumdur.
nedir bu kadar gitme meraklısı yapan bizi? nedir yani? ne zor gelebilir mesela? aşk? yoksulluk? aile? çevre? iş? ne bizi böyle çekip gitmeye itebilir?
zaten o muhteşem gün geldiğinde yanımıza hiçbir şey alamadan çekip gideceğiz. neden bu kadar acele etmek? biraz daha keyfini çıkartmak gerekmez mi? bir an önce gitme sevdalısı olmanın mantıksızlığını anlamak gerekmez mi?
tepeden tırnağa kadar acı ve hüzün, yoksulluk ve çıkmaz sokaklar ile dolu olsa bile hayat çekip gitmeye değmez! gidilen hiçbir yer bırakılandan daha iyi değildir. gittiğiniz her yerden her şeyini bırakıp gidenler de var. demek ki hiçbir yer bırakılan yer kadar güzel değil. ee, zaten o gün geldiğinde mecburen gideceğiz o zaman kalıp keyfini çıkartmak, kaçınılmaz olan bu tecavüzden zevk almak daha iyi değil mi?
hayatından işinden okulundan eşinden ailesinden evinden kedisinden kısaca hayattaki kendi duruşundan memnun olmayan yeni bir hayat yeni bir başlangıç arayan insanların yapmak istediği davranıştır. eğer durum bu kadar vahimse kaybedilecek pek bir şey yok demektir. sadece biraz cesur olmak gerekir bunu yapmak için .
yaşadığınız şehir, çalıştığınız iş, üzerinizdeki sorumluluklar, yani elinizi kolunuzu bağlayan, sizi olmak istediğiniz yerde değil de olduğunuz yerde tutan ne varsa hepsini boş verip gitme isteğidir.
sonunu, yarınını hiç düşünmeden hareket edebilme isteğidir. zordur bu his ile dolu dolu iken buralarda kalmak. hele bir de bahar gelmişse.
yaşadığı hayattan çok sıkılan kişilerin tek isteğidir. haklı bir istektir. çoğu kişide en azından bir kere görülmüştür.
çoğu zaman gerçekleş-e-mez o ayrı.
bırakılanların bir süre sonra can yakmasından korkulan istek.
sıradan bir bunalım anında karar verilen, buhran atlatılınca zayıflayan istek.
gittiğinde huzur bulunulacağı sanılan ama sağlam kafayla düşünüldüğünde huzurun gitmekte olmadığı kanısına verilen istek.
her şeye rağmen dönem dönem ciddi manada ayyuka çıkan istek. istek varda isteği gerçekleştirecek...neyse susuyorum.
gerçekleştirmesi kolay bir istektir. birini seversiniz ya da severmiş gibi yaparsınız. ona herşeyim dersiniz. ve bir gün herşeyinizi bırakıp çekip gidersiniz. bu kadar basit. ama ne işinize yarar bilemem.
sorumlulukların ağırlaşarak birer yük haline geldiği ve insanın kendisini boğulacak gibi hissettiği durumlarda akla gelen ama bi türlü gerçekleştirilemeyen istek.
o şehir senin bu şehir benim gezen zavallı memur aileesi mensuplarının düşünmek bile istemediği durum..iyi kötü olsun daim olsun. 20 yaşında 18 ev sayısız komşu adı dahi hatırlanmayan arkdaşlar heryerde yeni eleman olarak çağrılmak..yok yok hep hep ama hep aynı olsun herşey en iiyisi
günlerden pazartesi hafta boyunca her gün iki sınav var bu sınavlardan şu ana kadar sadece iki tanesine çalışılmış onlarada üstün körü, anne bu seferde geçemezsen sınıfı seni okuldan alırım diyor, baba zaten senden adam olmayacağının farkında,
üstelik üç gün önce terkedilmişsin herkes sana ne oldu o kız diye soruyor.
o anda isteğim kadar bir daha hiç istememiştim bu eylemi gerçekleştirmeyi. üstüne nice badireler atlattım çok daha zor durumlarda kaldım ama o an yaşanan hissin yoğun tadını hala duyumsayabiliyorum. insan zamanla savaşmayı acıyla başa çıkmayı öğreniyor. gençlikte ise sıkıntılı durumun geçeceği ilerde anı olarak kalacağını farkedemiyor insan.
Demem o ki insan gençken her şeyi bırakıp çekip gitmiyorsa bir daha hep kalıyor... ve bu her şeyi bırakıp çekip gitme isteği geçmişte kalmış zavallı bir duygu oluyor...
Her şey değildir aslında o her şeyi sürükler birkaç şey . Ufacık bir şey hayatınızı bir anda değiştirebiliyorsa eğer durum hem vahimdir hem de mühim. Kısır döngü misali nereden nereye geldiğinizi anlayamayabilir bambaşka bir kısır döngünün içine girebilirsiniz. *
aslinda cok ezikce bir istek olsa da hemen hemen her insan hayatinin bir doneminde istemistir herkesi, her seyi ardinda birakarak kacip gitmeyi. ama engel olan seyler vardir bu gidise cogu zaman. bazen korkudur bu, gittigin yerde ne yapacagin, sevdiklerin olmadan nasil yasayacagin korkusu ya da basaramama korkusu. cunku herkesi, her seyi birakip gitmek demek basaramayipta geri dondugunde onlari ayni sekilde ayni yerde bulamamak demektir cogu zaman. seni seven insanlari yuzustu birakip gitmissindir ve kimse seni yeniden kollarina almayacaktir bir anda. bazen yurek el vermez gitmeye. dayanamaz arkasinda biricik anasini birakmaya insanin yuregi, dayanamaz onun ugrunda her seyi yapan babasini yuzustu birakmaya, dayanamaz cigerinin kosesi olan kardesini savunmasiz, birakipta gitmeye insanin yuregi. dayanamaz ki agladigi zaman onunla beraber gozyasi doken can dostlarini birakip gitmeye insan. ah bu korkular olmasa, ah bu sevgi olmasa oyle bir gidecektir ki aslinda ama yapamaz iste. gitmek yerine hayatin tum zorluklarina ragmen gulmeyi, kendin icin degilse bile sevdiklerin icin gulmeyi ogrenmek zorunda kalirsin. icinde firtinalar kopar, gozyaslarini geceleri yastigina akitirsin sessizce ama gulersin seni sevenlerin yuzune yine ertesi sabah. bi tiyatro sahnesinde gibisindir artik. hayatin bir senaryodan ibaret yasar gidersin umarsizca.
