beni huzura erdirecek şey bu değil, huzuru ancak kaybettiğim yerde bulabilirim. sonuçta evde paranızı kaybetmişseniz çıkıp dışarda aramazsınız paranızı.
bir şeylerden kaçmak asla çözüm değildir sadece geçici bir süre üstünü örter sorunların.
bütün borclari, omzumdaki yükümlülükleri birakip, dağlarda özgürce yaşam mücadelesi vermek istiyorum. doğayla iç içe ve kalbi sığ, kendi çıkarından başka bir şey düşünmeyen insanoğlundan uzakta..
Kaçımız değiştirebiliyor rüzgarın yönünü ? Kaçımız çizebiliyor kendi yönünü, rotasını ?
Doğaya hükmedemeyen hüzünlü ağacın dalında ki hüzünlü yaprak olmuşuz. Biri bizi alsın saklasın kitabın arasında veya ezsin kauçuk tabanının altında diye öylece bekliyoruz. işte budandır "çekip gidemeyişimiz" işte bundan bu iç çekişler, bu pişmanlıklar, bu "ah"lar ve bu gidememe halleri. Gidecek neremiz var ki zaten ?
Bu istek vardır üstad. insan doğası gereği, kaçıp gitmek ister elbet. Eş, dost, akraba ne tanıdık bir sima nede hiç kimseye benzeyecek. Öyle bir yerde olacak ki, yepyeni bir sayfada bulacak kendini. Bu yeniden doğma isteği gibi birşeydir. Ama elimizde de değildir. Kaçamazsın, seni bir çok şey bağlar farkında olmadan.
Çok sık içinde bulunduğum bir istekti kendisi. yukarıda da bir yazarın bahsettiği gibi zamane isteği sanırım bu* Hala da tamamen bitmiş bir istek değil ara ara uğrar. Fakat, her şeyi bırakıp çekip gitmekle hiçbir şeyin düzelmediğini, iyiye gitmediğini sadece senin kaçtığını net bir şekilde anladım. O yüzden alternatif olarak kalıp uğraşmayı öneriyorum, her durum için geçerli olmayabilir zaman zaman kalıp uğraşmakta sonuç vermeyebilir, bazen bırakması gereken şeylerde oluyor insanın. ama her rahatı bozulduğunda gitmeye kalkışmak ilk akla gelen seçenek olmamalı bence.
insan kafasında ne kadar planlasa da düşünmesi güzel bir hayal sadece. kendimizi böyle sakinleştiriyoruz. hayallerimizde her şeyi arkada bırakıp gittiğimizi düşünerek. ardından çalan bir telefon, gelen bir mesaj, sizi çağıran sesler, bekleyen işler... ve gerçek dünyaya hoş geldiniz.
gidicek bi yerim olsa 5 dakika durmam. paraymış pulmuş çalışmakmış bilmem neymiş herşey boş. yarın ne olucağımız belli değilken neden ona yatırım yapıyoruz ki.
Genelde olmuyor değil.
Bazen demek isterdim kendime ama genelde.
Ne işin var burda diyorum, bazen dilini bile anlamıyorum. Çok hain siyaset ile beslenmis ve çocuklarına asilanmis bi memleket. Sonra çıkmış gelmiş bi tanesi beni bulmuş, sevememis adam gibi herif gibi... öyle öğrenmiş.
Nereye siktir olup gitsem derken hiçbir şey yapmayacağım canlanıyor aklımda.
içinde bir sürü kötü dualarla kadeh kaldırırsın işte, ne kadar kabul olursa.
Yaşanılan şehire, seni bağlayan hiç bir varlığın olmaması durumunda gerçekleşen istektir. Aynı zamanda bu sebeple yaşanılmış kötü anıları da arkasında bırakmak ister insan ama ne mumkun...
