deliler gibi istediğim ama yapmaya götümün yemediği, bunun da ötesinde henüz uygun şartların oluşmadığı durumdur. şartlar oluştuktan sonra gider miyim, o cesareti bulabilir miyim bilmiyorum.
Bazen hayal ettiğim eylem. Sırt Çantanı al düş yollara git deniz kenarına tek başına gez eğlen yeni insanlar tanı hiÇ atmadığın kadar büyük kahkahalar at bırak geride kalanları düşüncesidir.
ait olamamaktan kaynaklanır , en tanıdığınız yüzlere , bildiğiniz sokaklara yabancılaşırsınız . Yapacak tek şey herşeyi bırakıp gitmektir. neresi olduğu , uzaklığı önemli değildir . Sadece bırakıp gitmek gelir insanın içinden . Bilmediği diyarlara , tanımadığı insanların arasına karışıp öylece uzaklaşıp gitmek..
tamamen başka bi hayat için ilk adımdır. keşke cesaretim olsa da yapabilsem dediğimdir hep. bunu yapabilen insanların hayranıyım sözlük, öyle böyle değil.
Herşeyi bırakıp gitmek ölmektir çünkü başka türlüsü düşünüp planlayıp yapamadığımızdır. Öyle bir dünyada yaşıyoruz ki herşeyi bırakıp gitmeyi bile beceremiyoruz.
hayatlarımızı yaşadığımız süre zarfında pek çok kereler yaptığımız, altında imzamızı barındıran hadisedir.
en son bir evden çıkıp gittim benzer şekilde. ardıma dahi bakmadım diyebiliriz. baygınlıklar bıraktım, göz yaşları bıraktım, beyaz eşyalar, mobilyalar, çeşitli elektronik cihazlar, çok çok önemli ve neredeyse aynı baskısını bulamayacağım kitaplar bıraktım...
demek ki işte o kadar, o kadar bunalmışım kendi içimde. sonra cevapsız sorular bıraktım ve arkadaşlarıma göre hiç çingenelik falan yapmadım. "bana ait" diyeceğim, denilecek de çok şey bıraktım. yarım ağızla "al eşyalarını" diyenleri de bıraktım bir o kadar.
hayatımızın ardında bıraktığımız ne çok şey var öyle her şeye tabi olan?
dün "erkek erkeğe alışveriş" diye bir şey geçti başımdan. akabinde oturup da bir bankta sigaralarımızı yaktık; furkan'ın eşsiz çıkarımı da tam bu sırada geldi. "evleneceğine araba alsaydın ya sen" diye. düşündüm, aslında mümkündü bu. gülümsedim ama bilir o neye nasıl gülümsediğimi... "aptal gibi hissediyorsun di mi?" diye sordu. biraz daha gülümsedim ki gülümsemem şekil değiştirdi biraz. "eşyaları ne yaptın peki?" diye sordu. sigaramdan aldığım nefesi bayrampaşa'nın göğüne savururken artık cevap vermeliydim bir şekilde, sonu gelmezdi yoksa, ben de onu tanıyordum. "bıraktım. olduğu gibi bıraktım..." dedim. güldü önce sonra "olum seninki değil miydi vaktiyle en ufak bir kavganızda kuzeni ile ona aldığın bütün hediyeleri paketleyip de yollayan?" diye sordu, şahit olmuşluğu vardı böyle bir saçmalığa zira. "evet" dedim "oydu" sonra çıkarımlarına devam etti "garip, çok garip..." diyerek. ekledim sonra "o zaman sadece benim ailem haberdardı ilişkimizden ve büyük oranda benim çevrem" diyerek. kafasını salladı, sigarasından bir nefes çekti "herşeyi bıraktın yani" dedi.
aslında o ana kadar pek bu açıdan bakmamıştım. ama yaptığım şey aslında "her şeyi bırakıp gitmek" dedikleri şeydi. hani şarkılarda-şiirlerde bahsi geçen o eylem. ama ben gerçekten yapmıştım bunu.
bir hayal değildi, hem hayal olsaydı böyle kurulmayacağı aşikârdı.
hem çok zamandır arayıp sormamıştım, krizlerini bensiz de atlatabilmeyi başarmıştı.
gerçekten her şeyi ve herkesi bırakıp çekip gitmiştim. aslında hayatımda bunu pek çok kereler de hiç çekinmeden, aynı ciddiyetle ve sebebi ne olursa olsun yapmıştım bir şekilde.
bazen "neden" diye sorduğumuzda cevap bulamayız.
o zamanlar işte yaptığımız, yapacağımız her ne ise artık yapmamaya başlarız.
vazgeçmişizdir çünkü.
hem ben araba almayı hiç düşünmemiştim. bunu da dün farkettim binevi. belki günün birinde düzgün bir tane bulursam 68 model bir canavarım olabilir. ama onun adı da araba olmaz bana göre. belki biraz canavar olur...
Nereye gidersen git kendini ve içindekileri de götüreceğinden bir işe yaramayacağını düşündüğüm ,bunalan insanların heves ettiği ama bir türlü gerçekleştiremediği, Can Yücel'in "Her şeyi, herkesi bırakıp gitme isteği. Öyle yanına almak istediği üç şey falan yok. Bir kendisi. Bu yeter zaten. Her şeyi, herkesi götürdün demektir. Keşke kendini bırakıp gidebilse insan. Ama olmuyor. Kalıyoruz. Kuş olup uçmak isterken, ağaç olup kök salıyoruz. " dizeleri ile çok da güzel ifade ettiği eylemdir.
kendimce bizzat yaptığım eylemdir, her şeyi tek başına omuzlayabilmek, dahası özgür olmaktan ziyade hayata tek başına karşı mücadele etmektir, zordur, her babayiğidin yiyebileceği taklavat değildir, gelmeyecekmiş gibi gitmektir. gelmemektir.
