dur nereye gidiyorsun diyecek birisinin olacak olması muhtemel istektir. diyecek hiç kimse çıkmasa iç ses gıdıklar, söyler. sanki bir şey olacakmış gibi. hiç işte anasını satayım.
evde kavga gürültü olunca isterim genelde. ya da içim içime sığmayınca. genelde hissettiğim duygudur aslında bu. bir yere ait olamamanın verdiği ağırlığın yanında promosyon olarak gelir. kendinden kaçmak istersen yapamazsın, işe yaramaz. benliğini bırakıp gidemezsin.
zor durumda olanların ortak arzusudur. çekilmez, bitmez.
durağan bir hayattan sıkılma durumu. olduğun yerde dururken çevrenin değişmesini beklemek bir süre sonra bunaltıcı bir hal alır. sonrasında bu istek çıkagelir karşına. fakat çoğunlukla sadece düşünce olarak kalır. çünkü kaybetme korkusu çok güçlü bir duygu olduğundan daha ağır basar. ama korktuğun şeyleri kaybetmeye başladığında bu düşünce daha da güçlenir. işte o anda da insan iradesi devreye girer eyleme dönüştürmek insanın elindedir artık. tabii bu durumun tam tersi de mevcuttur. daha fazla kaybedecek şeye sahip olmak bu isteği daha da köreltir.
her şeyinizin ne olduğuna bağlı durum. değişir kişiden kişiye. kiminin her şeyi, her şeyim diyecek kadar değerli ve çoktur, ve gitme isteği, büyük bir meydan okuma olarak adlandırılır. ama kiminin her şeyi, her şeyim diyemeyecek kadar bile azdır, karar verip anında gidebilir. ama bence iki türlüde gidilmemelidir. bu hayat size bahşedilmiş, iyi kötü yaşayın işte, nasıl olsa giderken illa ki bir şeyleri bırakacağız kesin.
