yapın bunu. kesinlikle yapın. bir ergen hayalidir diyenlere aldırmayın. tabii bunun altından kalkabilecek olan var, kalkamayacak olan var. çok güçlü olmanız lazım belki de biraz yetenekli olmanız lazım. evet kolay değil ama ihtiyacınız ise yapın.
öyle bir his vardır ki bazılarımızda, ahmet uluçay'ın da dediği gibi, zamansal ve mekansal bir gurbette olma hissi. aynştayn ve saz arkadaşları zaman makinesini bulamadıkları için tek çare mekan değiştirmek olur. ama o da zordur tabi. bulunduğumuz yer bir kafes gibidir ve çıkmak ölüm gibi gelir... tek çare diğerlerinin yaptığı gibi kabullenmek oluverir.
hayal dediğin nedir ki? özgürlük, aşk filan... en iyisi sıkılmamak için adımlarını saymak durmadan.
Neyi bırakıyon Allah'sen sen yine aynı sensin. Mekan değişmiş ne fark eder. insan değişmek istiyorsa değişimi kendine kabul ettirip içinde özümsemelidir önce.
yaşadığın şehir miadını doldurduğunda, abartısız yapabileceğin tek iyi şey budur.
yenilenmek her zaman iyidir zaten.
yaşadığın şehirde olmak sana tat vermiyor, sıkıntı oluyorsa sadece; o şehirde geçimini sağlayamıyorsan, zorluklar yaşıyorsan; halkı yobaz, psikopat, problemliyse yapacağın en iyi şey kendine yeni bir başlangıç yapmaktır başka bir şehirde.
bugün arkadaşımı bekliyorum çarşıda, 10 dakikaya gelecek. 2 dakika sonra arıyor: gelemiyorum anlatırım sonra.
akşam durumu anlatıyor; aynen şöyle:
eleman evden çıkıp yanıma gelecekken, kapı önünde her zaman selamlaştığı eski mahallesinden bir arkadaşına "naber la" diyor. -ki bu samsunluların dilinde selamlaşma ifadesidir.- bahsettiğim arkadaş gayet neşeli, çevresince herkesle küfürle bile rahat rahat konuşup yadırganmayan, sevilen bir tip. neyse; eski arkadaşı "sen nasıl bana la diyorsun la! kimsin sen!" diyerek girişiyor bizimkine. bizimki olayı yatıştırmanın peşinde; adamlar 8 - 10 kişi. o vuruyor, bizimki vurmuyor ilk seferinde. onun yanındaki kopuk serseri tayfası da buna girişince, bu girişiyor ne yapabilirse 10 kişiye. sonuç olarak temiz bir dayak yiyor. hastaneye götürülüyor, kulak zarı yırtılmış. işitme kaybı var. pazartesi tedavi için tekrar doktora gidecek, ne olacağı belli değil.
şu an ramazan ayındayız. deyim yerindeyse aslanın kediye dönüp kardeşleştiği ay. it kopuk olanın bile çekinip adam olmasa bile kimseye sarmadığı ay. ama -istisnalar hariç- bu kodumun şehrinde her gün her yerde bu ve daha beter olayları yaşayabiliyorsun!
elim kolum uzundur, görmesem duyuyorum. canı sıkıldı kafayı yaptı diye arkadaşının kulağını kesip ateşe atan mı ararsın; şişme karıyı delik deşik edip denize atan, atıldıktan sonra insan sanılıp kurtarma operasyonu yapılan, gerçek ortaya çıktıktan sonra dünyanın diline düştüğümüz, uluslararası talk showlarda bizimle taşak geçtikleri olaylar mı ararsın; ananı bacını karını kızını tek başına dışarıya gönderememene mi yanarsın; nerde ne bokluk var hepsi bu kodumun şehrinde. yalansa aç hergün samsun haberlerine bak. ben şimdi böyle bir şehirde kalıp, can güvenliğimi tehlikeye atmaya varana kadar sıkıntıyı ne için çekeyim? şehir yavşaksa, nefret ediyorsam neden ergen rüyası olsun buradan kurtulmak?
garanti ediyorum: isteyen gelsin yerleşsin bu şehre; başka bir şehirde sıfırdan başlamanın maliyeti ceremesi neyse, ödemek için can atacak en geç bir senede...
Liseden universiteye gecildiginde mutlaka ve mutlaka yapilmasi gereken seydir. Ben yaptim. iyi ki de yaptim. Hayatimdaki en dogru kararlardan birisidir.
çoğu liselinin düşündüğü şeydir.
Artık sınavlardan, yaşadığı şehirden, insanlardan kurtulmak isteyen insandır. Fakat üniversiteyi kazanıp başka şehre gidince de yine pişman olacaktır. Çünkü artık ailesi yanında yoktur, artık tek başınadır. Sınavlar yine vardır, okulu liseden çok daha zordur.
Başka şehre gitme isteği de en çok "gece hayatım olsun" düşüncesidir. Bir süre sonra bu düşünce de ona sıkıcı gelir, yeni tanıştığı insanlardan da sıkılır, soğur. Insanlar ona yine kötü gelir.
Fakat bilmediği şey insan her yerde insandır. Iyi ve kötüsü vardır. Sadece kendine göre iyi insanları bulamadığı için çaresizlik içerisindedir.
(bkz: kısır döngü)
tüm acılar ve kederler seninle gelmeyecekse ve tüm mutluluklar yanında olacaksa neden olmasın?
böyle bir şey olmayacağına göre, yapılması çok gereksiz olacak olandır.
kendini değiştirecek gücü olmayanların istedikleri. esas olan kendini değiştirmek şehri değiştirsen ne olur yine üzülürsün. kokarca evim kokuyor diyip yuva değiştirip duracağına yıkansa daha mantıklı olmaz mî?
başka bir şehirde yeniden başladığında her şeyi arkanda bırakmazsın bırakamazsın. çünkü yeni hayat di ye bir şey yoktur. törpülenmiş belki de üzerine çarpı atılmış hayat vardır ve 20 metre öteden bile insanın yüzüne yüzüne sırıtır. o yüzden iyisi mi sırtınıza taşıyacağızdan fazla yük cebinize harcıyacağınızdan fazla para ve kalbinize sevebileceğinizden fazla sevgi almayınız..
Düşüncesi her ne kadar güzelse de faaliyate geçirmek öyle düşünmek kadar kolay olmuyor. Çocukluğumdan beri onlarca okul değiştirmiş, her yılı başka okulda, başka şehirde okumuş biri olarak bulunduğum yerde mutsuzsam bile kalmayı tercih ediyorum artık. Çünkü gidilen yer hep o istenilen, beklenilen, hayallerdeki yer olmuyor.
gittiği o şehirde birşeyler ters gittiğinde, tekrar başka şehirlere gitmek isteyecektir. yani hep kaçacaktır. kalıp da savaşmak yerine, uğraşmak didinmek yerine, en ufak hatada, olayda arkasını dönüp gidecektir. ama bunun sebebi üzülmek istemiyor olmasıdır, zarar görmemek içindir. herşeyi değiştirir. numarasını, iletişim bilgilerini, çevresini, evini, şehrini.. ama anıları yok edemez. ara ara hatırlar eskileri ve gülümser. aslında güçlü biridir. çünkü yeni yerlerde yeni hayatlar kurmak cesaret işidir. ve uzun bir süreç gerekir bu düzene alışabilmen için. hayatını etkiler attığın her adım. kendi ayakların üzerinde sapasağlam ayakta durmak zordur bazen. fakat bu insan sahteliklerden, kötü insanlardan uzaklaşıyordur aslında. zaman geçer ve anlar ki, gitmek geride kalanlara ders vermiyor. sadece giden insana bir süre huzur veriyor.
Ne istediğini bilen ve ayakları yere sağlam basan bir insanın kesinlikle yapması gerekendir. insannın hayallerini karşılıyorsa insan başka bir şehre değil başka bir ülkeye bile gitmelidir. Ama yazdığım gibi ne istediğini bilmeli ve ayakları yere sağlam basmalıdır. Aksi takdirde facia olabilir.
asla çözüm olmayandır. kendini, ruhunu duyabildiğin sürece; kaçtığın yer her neresiyse, orası sana mutluluğu vermeyecektir.
ama her şeyi bırakıp, sevdiğinle farklı şehirde baştan başlamak, kesinlikle güzel bir çözümdür. kendi ruhun dışında duyabildiğin bambaşka bir ruh, bambaşka bir tenle "biz" olmak, tüm dünyalara bedeldir.
