Bu güzel türkiyemiz daha nelerle karşılaşmış, kimlerin üstesinden gelebilmiştir. O yüzden hiÇbir şüpheniz olmasın bu ülke bu kötü günleri de aşacaktır!
öyle bir neden yoktur. ümit 12 haziran 2011 itibariyle kesilmiş olup. eskiden varolan türkiye cumhuriyeti ve türkiye halkı için canını verecek olan bir yazar bu millet(burası çok önemli "millet" diyorum kendi milleti olacak şerefsizlerden bahsediyorum, devlet değil polis değil mason değil kendi milleti diyorum) tarafından bezdirilmiş, artık amerikan askeri sokakta gezse sikine takmayacak duruma getirilmiştir. mezarında kemiklerinin sızısından inlemeler duyulan kahraman şehit ve gazi atalar bu ümidi kesmeye yeterlidir.
neden değil bir tek neden vardır. türk insanı her ne kadar kendi içinde etnik çatışmalar yaşasa da millet bilincine sahip bir toplumdur. bu millet bilinci bizi yükseltebilecek tek özelliğimiz belki de. özellikle afet ve savaş hallerinde bu millet bilinci bizi tek yumruk haline getiriyor. bakmayın siz sosyal medyadaki çakma faşistlere onlar bu ülkenin sesi hiçbir zaman olamazlar.
aklıma deprem olduğunda bu şehrin dört bir tarafı evliya mezarlarıyla çevrili endişelenmeyin onlar şehri tutar sözünü aklıma getiren entrydir kendileri.
atatürk'ün emanetine sahip çıkma isteği, nankörlük etmeyip ümit bağladığı gençliğe layık olabilme isteği, insanların bu ülke için savaşıp, ölmesinin "boşu boşuna" olmasını kaldıramama durumu. her şeyin başında, atatürk sevgisi. yoksa başında bu kadar saçma sapan insanlar varken, bu ülkede durmak akıl kârı olamaz.
insan kendi memleketinde istediği şeyleri bulamayabilir. olabilir bu, dünyanın sonu değil ya.
gider başka ülkelere. gitmediler mi akın akın almanya'lara?
sanki onlar türkiye'den umit kesip de gidenler miydi?
hayır, gidip para birleyip geliceklerdi; tarla alacaklar ev alacaklar traktör alacaklardı.
bir insan, dünya görüşü gereği o an ülkede hakim olan zihniyeti sevmeyebilir. bu doğaldır, dünyanın sonu değil ya.
ama belki de bütün olumsuzluklara karşın (ki bu olumsuzluklar başkalarının olumluluklarıdır bana göre) dünya kupasında türkiye milli takımını o içinde bulunduğun zaman dilimindeki sevmediğin en azından zihniyetini sevmediğin adamlarla yanyana izleyebilmek ve o heyecanı bütün meselelerden soyutlanmış olarak müşterek hissedebilmek.
evet, belki bu olabilir.
olmazsa da dünyanın sonu değil ya.
kendine guvenle alakalidir. kendine guvenen insan ulkesi icin bir seyler yapmak isteyecek ve bu cabasi bile ulkesi icin buyuk anlam ifade edecektir. ayrica sonuca da etki etmesi kacinilmaz. zaman, sabir.
