insan kendine müziğe verebilir, bir kitaba verebilir ve yahut sokaklarda yürümeye verebilir ancak ders çalışmaya veremez. keşke olsa da yapabilsek denilen durumdur.
uzaklaşmak istediğim o kadar şey var ki. birinden uzaklaşsam diğerine yakınlaşıyorum sanki. kendimi derse veriyim diyorum onu da bünye kaldırmıyor daha bi işkence geliyor. müzik dinliyim diyorum her şarkıda kaçtıklarım gözüme geliyor. ulan napim ben napim ders de işe yaramıyo ki kafayı veremedikten sonra...
başarılı olduğum durumdur. insanın öyle ergenlikleri tutuyor bazen. hiç bir şey zevk vermiyor, hayat çok anlamsız, bıktım her şeyden dediği dönemleri oluyor. en yakın arkadaşına bile tahammül edemiyorsun. ders hocasının "bu derste en yüksek not 85" dediği bir dersin sınavından, ben 95'i çakmıştım.
noldu, her şeyden uzaklaşmış oldum mu, evet.
mutlu oldum mu, hayır.
okulda popüler oldum orası ayrı.hala o derse çalışırken çıkardığım ders notlarım üniversite fotokopide durur, vay arkadaş. **
