evet, evet her şeyden...
insanlardan, okuduğum şehirden, okuduğum bölümden, yalnızlıktan, ders çalışmaktan, finallerden, bütlerden...
yakında toplu intihar seansı düzenleyeceğim. katılmak isteyenler adını yazdırsın.
her şeyi yenileme ihtiyacını getiren sıkıntıdır. sıkılmak kelimesi az gelir. nefret edersiniz, öfke duyarsınız her şeye. en çok da kendinize kızarsınız. bir türlü yapamadığınız yeniliği gerçekleştirdiğinizde, yerini huzur alır.
ileri derecede değilse, aslında her zaman için depresyon belirtisi demek değildir. bir insan sıkılmadığı şeyleri her zaman ister fakat, bu her zamanlık, her zaman olursa ondan bile sıkılabilir. aile sevgisini ayrı tutuyorum tabii. ama şu da var; hayatında değişiklik isteyip, bu değişiklik olunca, keşke sıkılmaya devam edeydim de , bu değişiklik olmayaydı da diyebilir.
insan, herşeyden sıkılmaz, bedenine, ruhuna iyi gelen bir şeyler vardır mutlaka.
Her daim her şeyden sıkılıyorsa, ya depresyondadır, ya hiperaktiftir odaklanma sorunu vardır, ya da şımarığın önde gidenidir.
Balkondayım, boğaz'a bakıp rothmans içiyorum. Rüzgâr yüzüme yüzüme vuruyor. 1 yıldır bu sakin yerde yaşıyorum. Denize girdim, 4 metreye daldım, plajlarda sürttüm, bolca içki içtim. Sevdiklerimle sohbet ettim, müzik dinledim, kitap okudum, yürüyüş yaptım.
Ama bu kadar tatil yeter.
Sigaradan ve manzaradan bile eski tadı alamıyorum.
Artık yoğun bir şekilde çalışmak, doğup büyüdüğüm şehir olan istanbul'un kaosuna karışmak istiyorum.
Kasım'da gideceğim. Vakit geçmek bilmiyor. Ah! Ah!
sebebi nedir bilinmeyen, ne yaparsan yap geçmeyen bir garip duygudur. aileye ise söylendiğinde 'evlendirelim ozaman seni' gibi 'yok daha nelere dedirtecek' bir cevap alınmıştır.
Bazen sahip olduğum her şeyi yıkasım dağıtasım geliyor. Arkadaşlardan , ailemden, tanıdıklarımdan kaçmak istiyorum. Sorulardan, beklentilerden, kendimden beklediklerimden bıktım.uzak diyarlara gidersem hayatımdaki herşeyden kurtulursan sanki hayatım daha iyi olacakmış gibi geliyor. Ama gücüm yok.
Tek diyebileceğim ise çaresizce sıkıldım.
