bahar geldi milletin aşk sevgi mutluluk gibi duyguları kabarıyor, skik insan benim ise nefret duygularım kabardı.
bir insan ancak benim kadar g.t olabilir, her şeyden de nefret edilebilir mi sizce? bence de edilemez ama aramızdaki insanlardan ben her şeyden nefret etmeye başladım baharın gelmesiyle ve nefret ettiğim her şeye de küfür ediyorum.
bahar diyorum, mutluluk diyorum aşk sevgi diyorum, yok olmuyor bir türlü tutamıyorum bu nefret duygumu, dizginlenmiyor mına kodugum seyi.
örnek bir bahar günümü size anlatıyorum.
hafta içi bir gün. kalkıyorum sabah sabah.. sabah kalktığımdan nefret ediyorum. kim bilir ne rahat insanlar vardır, ne mutlu insanlar vardır bu saatte götünde pireler uçan ne şanslı bklar vardır, nefret ettim dikkat ederseniz uyuyan insanlardan. kahvaltı yapacağım dolapta bir skim kalmamış, oda arkadaşımdan nefret ettim. otobüse bineceğim gelmeyen otobüsten başlayarak sırasıyla otobus soforune trafıge sırada benım onumde bekleyenlere benım arkamda bekleyenlere, sabah sabah ders koyan insana önce küfür ediyorum sonra nefret ediyorum, artı önümde sabah sabah sevişen insan benzeri kedilerden de nefret ediyorum. sktr git evinde seviş deli mi skti sabah sabah otobus duragında sevişiyon.
okula geliyorum şöförlere lambalara öğrencilere küfür ede ede, aynı zamanda nefret de ediyorum, bakıyorum otobüs duragında bir tane olan sabah sevisgenleri kampusta olmuş bin tane, efendim hiç mi utanma arlanma yok, tam nefretliksiniz ama, gel de nefret etme sayın okur.
derse giriyorum o kızgınlıkla bir bk anlamıyorum, gelip gelecegıme pısman edıyorum. once hocaya sonra derse daha sonrada bu bolumu okumak zorunda kalan bunyeme kufur edıyorum.
dersten çıkıyorum sabah 1000 olan yiyişgenler logaritmik olarak artıyor olacak ki aniden sayılamayacak kadar çok oluyorlar adeta sonsuza doğru gidiyorlar,onlar sevişirken bende boş durmuyordum: nefret ediyordum.
sonra eve geri dönüş evde yapılması gerekn lab hazırlıkları falan filan yine nefretlik ve küfürlük. televizyonu aç oradaki insanlardan nefret et sonra da küfür et.
Ciddi bir bunalım dönemidir. Kendiniz dahil herşeyden herkesten nefret edersiniz. Uzun bir dönem de sevecek gibi hissedemezsiniz. Bu duygunun ağırlığı iyice mutsuz eder sizi ve bu sefer sağa sola saldırmaya, hırçınlaşmaya başlarsınız. Çekilmez biri olup çıkarsınız. Ta ki, bu hallerinizden kendiniz bıkıp, vazgeçmeye karar verene kadar.
her şeyden nefret etmek esasında varoluşun göstergesidir. anlarsın artık yaşamı ve bir duygu beslersin ona karşı, bu bile duygusuz olmaktan iyidir deseler de aslında her şeye nötr olmak en sağlamıdır. bunu başarabilen insan yaran adamdır, üstadtır.
nefret ağırdır,taşıması zordur. insanlığını alır elinden fark etmezsin. eğer her şeyden nefret eden biri varsa ki sanmıyorum kendisi ruh hastasıdır tedaviye ihtiyacı vardır.
