bazen öyle bir noktaya geliyorsun ki ortada üç seçenek kalıyor. onlardan biri de budur. ya intihar edeceksin, ya eve kapanacaksın ya da bir anda ortadan kaybolup sözde arkadaşları geride bırakacaksın. iyice sıkıldığım hayata katlanmak adına bunlardan başkası kalmadı elimde.
önce kalabalıklardan kaçarsın, hayatındaki insan sayısını azaltırsın ve sorumluluklardan kaçarsın, yeni biriyle tanışmaktan kaçarsın, maceralara atılmaktan, sonra azalttıklarından da kaçarsın, en son kendinden kaçarsın. gidecek yerin varmış gibi. gülünç.
bu aralar üzerime üzerime gelen istektir sözlük. kurtulmam lazım veya gerçekten kurtulmam mı lazım, kalması mı lazım bilemedim. lâkin yoğun yoğun kokuyor etraf, hiç tat almıyorum.
her şeyin sizi kovalamasından ötürü asla gerçekleştiremeyeceğiniz mevzu.
bir sahil kasabası olsa, deniz sesi, bir kulübe belki, yanında bi rakı. ne telefon olacak ne başka bir şey. sabahlara kadar takıl amk. yalnız doğduğun gibi yalnız öl. olsun bitsin.
insanın aklına gelince bir daha yıllar boyu gitmeyen düşünce, istek. her şeyi, herkesi geride bırakma isteği. ama sonranın bilinmezliği, gidilen yerin neresi olacağının bilinmezliği, gidilen yerde ne yapılacağının bilinmezliği, belki burada düzelirim bir gün fikri hep tutar insanı.
