bunu hisseden insanlar gecenin gelmesi için can atar gün içinde. sadece vakit öldürürler o karanlığın her şeyi örten dingin örtüsünün altına sığınabilmek için. bütün iki ayaklı canavarların uyumasını beklerler ki ta o zaman nefes almaya başlarlar. güneşi, aydınlığı, gürültüyü ve canlılığı sevmezler, bilirler çünkü canlı ve neşeli bir insanın nasıl felaketlere yol açabileceğini. sadece gölgeyi, ışıktan yoksunluğu ve bilinçsizleşen zihinlerin rahatlığını arzularlar.
Karanlığa batıp çıkmış, güneşle ayrı düşmüş, korku, paranoya, üzüntü yaşayıp yorgun düşmüş insanın yaşadığı tecrübe.
Yaralıdır ruhu. Delikler açar ruhunda dünya. Karanlık ve bomboş rüzgarlarla yırtılır, bitkin düşer, kırılır.
