Nietzschenin hayata dair, tespitin dibine vuran aforizmasıdır.
Evli bir abimiz vardı. Maddi Durumu çok iyiydi.
Fakat Karısı, başka bir erkekten hoşlandığını ve kalbinin onda kaldığını itiraf etmiş.
işte bu abimizle, bir gece denk geldik. Ve bana Nietzschenin bu sözünü söylemişti.
"Her şey yalan! Her şey sahte. Kimseye güvenme. Bunu anlayacaksın büyüyünce."
Deyip sigarasını çekiyordu.
Hatırlayınca yine efkarlandım lan.
