türk turizmcilerinin ispanya ve yunanistan ile rekabet edebilmek için geliştirdikleri sistemdir.
hesaplama basittir; bir insanın bir günde yiyip içebilecekleri sınırlıdır( sınırı olmayanlarda vardır ki onlar istisnadır ve istisnalar kaideyi bozmaz.) bu mantık üzerinden otelde kullanılan 4.5. kalite malzemelerle günlük kişi başı maliyet 25-30 lirayı geçmez. kırmızı et olarak angus kullanılır ve sezon başı toptan alınır ( hindi etini külde bekletip kırmızı et diye yedirenler de mevcuttur.) hiç bir otelci oteline balkan ülke vatandaşları gelsin istemez ( bulgar,romen vs.) çünkü bu insanların yiyebileceğinin sınırı yoktur. velhasılı türk otelcisinin direkt rakibi olan yunanistan ve ispanyadan turist kapmasının tek yolu herşey dahildir çünkü kalite yoktur. ( istisnalar kaideyi bozmaz.) taze meyve suyu meselesine gelince otelde meyve suyu diye içtiğiniz şey konsantre veya toz halde renkli şekerli sudur. taze meyve kişi başı maliyeti ve işgücünü artırır ve bu nedenle otelcilerin geneli taze sıkma meyve suyunu ve türk kahvesini ücretsiz vermez. şimdilerde türk kahvesi makinaları çıktığı için sanırım türk kahvesini dahil etmeye başladılar ( meyve suyu ve türk kahvesi demeyin sırf bunlar için ekstra eleman çalıştırmak gerekiyor.)
her ne kadar turistin işine gelen bir sistem gibi gözüksede otelleri kalite anlamında hep geriye götüren bir sistemdir. bu nedenle hep dediğimiz gibi alamanın çöpçüsü üç otuz paraya ülkemizde tatil yapabilmektedir.
Yavaş yavaş popülerliğini kaybeden, tatil süresince, tesise bağlı kalmak istemeyen, homini gıtlak, pufidi kandil, tumba yatak yapmaktan hoşlanmayan insanların tercih etmediği tatildir. Makul fiyatlara daha uygun yerler bularak, o yörenin, tarih ve doğa zenginliklerini, mutfak kültürünü tanımak daha eğlenceli ve anlamlıdır.
