serkeş bir hayat sürdüren insanlar toplumda hep dışanmıştır ve bu doğrultuda da bu gibi durumlar için değerli atalarımızın yaptığı çalışmalar sonucu '' baltaya sap olmak '' deyimi üretmiştir.
kanındaki promil her daim istiap haddini aşsın isteyen insanın düşü. sarhoşluk gibisi olmadığının farkındadır. ne ayılayım, ne de bayılayım arkadaş.
benim sabah yüzümü yıkamadan evvel aklıma gelen şey; içmek. şu yeryüzünde içmekten daha güzel bir aktivite bulamadım. ne sinema, ne tiyatro, ne de sevgilinin memeleri arasında uyumak. hiç biri bana alkolün verdiği hazzı veremedi. sabah kahvaltında vokta içen rus erkeklerine imrenirim, köprü altında yatan şarapçılara.
---sallamıyorum---
bir gün tüyap parkındayım. üzerinden seneler geçmiştir. 1 şişe şarap içmişim ve cebimde 2 lira para kalmış. para çekmeye cüzdanda kredi kartı da yok. yanından geçtiğim dilenci allah rızası temalı bir dua ile benden para istedi. şimşek çaktı kafamda. o an 1 şişe şarabın etkisiyle dilenciye doğru döndüm, para vereceğimi sandı. vermedim tabii, en ucuz şarap için lazım olan 1 lirayı nerden bulurum diye düşünürken o dilenciyi gözüme kestirdim. gasp değil oğlumcum, durumu açıkladım dilenciye. ona; asıl 1 liraya ihtiyacı olanın ben olduğumu anlattım. verdi lan, çıkardı zulasından 1 lira verdi. bu sefer ben başladım ona allah razı olsun gibi yalamalara. sonra gittim aldım şarabımı. parkın haliç tarafına bakan tribünlerinde lıkır lıkır içtim.
---sallamıyorum---
anlayacağın ben içmek için bu alemde ne gibi mücadeler verdim evlat. sana; içmeyi sevdiğimi daha nasıl anlatayım?
ne demiş pavarotti; ben her şeyimi ayıkken kaybettim.
not: sarhoşken girilen bir entry değildir. sarhoş olsam o güzelim kafayı sözlükte mi harcarım enayi?
