bence büyük yavşaklıktır bu. öngörüsüzlüktür, arsızlıktır, beyinsizliktir hatta.
30 yaşıma geldim, cebimde 3 kuruşun olduğu her sene en az bir çeyrek bilet alırım daha amortiden gayrısını görmedik aga. rahat 11-12 yeni yıla büyük ikramiye umuduyla girmişimdir. her seferinde aynı umut, aynı heyecan, aynı hayaller. sanki bir önceki sene gaza gelip üçer beşer bilet alıp babafingoyu avuçlamamışım gibi bir yürek çarpıntısı, bir yeni gelin kırıtması.
adam olan ya bilet almayı bırakır ya da alır ama beklentisini azaltır. yok aga bende zerresi yok. heyecanlandığım, hayal kurduğum yetmiyor gibi, bir de konu komşuya, eşe dosta hayaller kurduruyorum. kışın soğuğunda eski röno fılaşını çalıştırmaya çalışan komşum faruk amcaya:
"faruk emmi canını sıkma. 1 ocakta büyük ikramiye bende. sana sıfır araba çekecem yeminle. şşş bakarsın özden teyzeyi de boşarsın bi çıtır alırık eheueheue"
geri zekalı! hadi hayal kuruyorsun, çıkmayınca da yıkılma de mi? bu saate kadar bekledim. az önce 3 bilete de baktım sadece birine amorti çıkmış. şirkette çekilişte viski çıktıydı. açtım onu içiyorum. birazdan da bi dram izlerim yılın ilk gününün amına koyarım. ama gör bak aga, seneye nah alırım bilet. bunlar benim vergilerimle çekiliyor lan! yok o burda değildi. neyse viski bozmadan kaçızlama.
