gece yatarken küfür etmekle başlar zaten. ardından alarm vs. çalması. annenin yüzüne su dökerek uyandırması seni küfretmeye sevkeder. * "bu gece erken yatıcam" repliği ile devam edip gün boyu sürer.
+sigara bitmiş amk.
çocukken mutlusundur, sabah olsun da, bir an önce oyun oynayalım dersin. hatta annelerimiz uyarır bizi, ah senin yerinde olsamda uyusam ya da büyüyünce ararsın uyumayı diye. her neyse öyle ya da böyle hepimiz aynı haltız işte. illa sabah erken kalkıyoruz diye küfür etmiyoruz ayrıca. başka başka sebepler var. sevmediğin iş, mutsuz insanlar, mutsuz ülke, mutsuz hayat. demek ki türkiye mutsuz bir ülke. bu yüzden her güne, her geçen güne, her gelen güne küfreden insanlar çoğaldı.
alarmın çalmasını sağlayacak zaman kavramına ayak uydurmak zorunda bırakan 12 dilime ayrılmış çizelgenin 7 güne uyarlanmış tarafının hafta başına denk gelen gün ışığından nefret ediyorum.
gece boyunca internette sörf yapmış sonra zor zahmet bilgisayarını bırakıp yatağa girmiş ve sabahın ilk ışıklarına saatini kurmuş insan ardından uyku da zamanın nasıl geçtiği anlaşılmaz ya işte o saat çalmaya başlar küfürlerinde ardı arkası kesilmez her sabah o küfürlerle kalktıktan sonra otobüs,metro,minibüs,dolmuş,taksi,özel araba... yolculuğu sırasında her esnediğinde bugun erken yatıcam amına koyım diye kendi kendine söz verilmesi de küfür kadar artık monoton bir hal alır...
