artık söylene söylene içi boşaltılmış,manasız hale getirilmiştir. cümle sonuna eklenen nokta görevi görmektedir adeta. anadır başımızın tacıdır ama yapma artık deme ya. insan yapmıyosa bile karışası geliyo artık sağa sola.
her telefonunda, diger tembihinlerinde oldugu gibi yineledigi sozlerdir.
+ oglusum naber?
- iyidir anne, siz napiyorsunuz, babam falan?
+ iyiyiz iyiyiz de sen hic aramiyorsun, bu kadar mi sikildin bizden yaa?
- off evet iste soyle boyle blah blah..
.
.
+ bak dikkat et tamam mi, sagda solda falan..
- peki.
+ cok icip de dagitmayin etrafi sonra komsular falan..
- tamam.
+ erken yasta baba olmak istemezsin, kariyerin var daha, ona da dikkat ediyorsun di mi?
- evet, dikkat ediyorum anne.
+ barlarda falan yatip kalkmayin, sizmayin, pistir bitlenirsiniz bak.
- .. himm himm..
+ usutup hasta olma, bak oksuruyorsun zaten.
- tamam, birayi da sicak suda tutuyorum zaten.
+ dalga gecme anneyle! bak oyle herkesin yaptigina da karisma.
- ya ne alakasi var ki , milletten bana ne..
+ olsun sen aman kimseye karisma.
- iyi peki
.
.
