20 li yaslarda pek sevdigimiz bir can yucel vecizesi.
40 yasında takdir edersiniz ki daha farklı bir yerde oluyor insan.
20li yaslarda dunyanın cahilisin. her sey yeni. her sey heyecanlı. aklın durmadan yapmadıklarında. boyle sacma sapan bir doyumsuzlugun var.
40 yasında ise bir cicege uzun uzun bakmak istiyorsun, bir yemisi yavas yavas tatmak istiyorsun, bir kediyi kopegi kucagına alıp uzun uzun sevmek istiyorsun. elindekinin hakkını verdin mi ki aklın yapmadıklarında kalsın. hayatın kendi kıvamınca bir yavaslıgı oluyor. her seyi kostur kostur degil de tadına vararak yapmak istiyorsun. kıymet bilme yasları bence 40lar.
