aslinda biraz sosyal psikoloji ile ilgilenen biri, kitlelerin guce boyun egdigi gercegini ogrenecektir. itaat eden toplumun, gucu gosteren ile ait olunanin ayni oldugu durumda vardir. isyankar toplum ise gucu gosteren ile ait olunan farkli ise vardir. insan guce meyleder, gucten taraf olur. genis kitleler icin boyledir. guce meydan okuyanlar genelde sosyal yuzdeleri belli olan istisnalardir ve onlarin da psikolojik olusma kosullari mudahale edilemez degildir.
hiçbirşey umurunda olmayan toplumdur. bu toplumlar, kalabalıklar, halklar ne konuşur, ne tartışır, ne eylem yapar (ya da yapmaktan anlar, eline yüzüne bulaştırır),ne de yeni fikir üretir.
türkiye örneği bu durumda biraz acımasız geliyor bana.
durumumuz çok iyi olmamakla beraber, bizim sivil toplum örgütlerimiz, kaliteli, düzeyli, işe yarayan eylemlerimiz, muhalif yazatlarımız ve herşeyden öte çalışkan-konuşan bir toplumumuz var.
başlığın getirdiği provakatif açlılma ise hindistan, pakistan, libya, fas, cezayir vs gibi bilimum ülkeler, genelde arap ülkeleri uymaktadır.
önüne ne verilirse yiyen, yapılan her bir şeyi kabullenen, asla hop bir yanlış var demeyen, onlar iyisini bilip deyip
önüne bakan, sorgulamayan, sorguladığını sansa da kendi bakış açısının darlığından dolayı yine aynı darlıkta bir sonuç skalasıyla karşılaşan toplum.
