sözlüğü derince inceledikten sonra insanın aklında beliren önerme, düşünce, fikir, yorum.
bir deli kuyuya bir taş atıyor, diğerleri arkasından atlıyor, amaç... meçhul...
aslında sadece sözlük yazarlarıyla sınırlandırılacak bir hadise değil bu, havasından mı suyundan mı? bilinmez, memleketin geneli böyle. birisi kendinden emin bir fikir ortaya atsın yeter, bu fikirle uzaktan yakından alaksı olmayan herkes bir anda o fikrin müdavimleri gibi davranıp en önde bayrak tutanları haline gelebiliyorlar, türban, terör, genel seçim, yerel seçim vs vs vs... misal: geçenlerde kızılayda şahit olduğum bir yürüyüşte en öndekilerden birine sordum; 'neden bağırıyorsun kardeş, bu konuyla ilgili sıkıntın nedir?' dedim, ' hmm kem küm, hebele hübele... ismail bi baksana arkadaş bir şey soruyor' şeklinde bir cevap verdi, işte o an anladımki tam kıvama gelmiş bir topluluğuz, ister cacık yap, ister ayran. ne necip olabiliyoruz ne de nazım, iki arada bir derede, ne istediğini bilmeyen, içinde bulundugu gaflet ve dalalet ve hatta ihaneti görmeyen, her b.ka konuşan her şeyle ilgili bir fikir beyan eden, bütün bir dünya harıl harıl çalışırken, g.tünde pireler uçuşan, ama her şeye ragmen yine de kendini övebilen bir yığın insandan başka neyiz ki? diye soruyor insan...
edit: evet evet, hepinize söylüyorum, kendini ayrı tutma, sen, ben, o, biz, siz, onlar, alayımız ulan alayımız...