yalanların en büyüğü, iki yüzlülüğün daniskasıdır. diyenler var ve bit tabii yiyenlerde. kıza bakıyosun yollu resmen, hali tavrı onu gösteriyor ama çocuğa soruyosun "hayatındaki ilk erkek benmişim" diyor. daha kendisi bile emin değil, tereddütte ama diyor işte. emin olsa "benmişim" değil "benim" der. ama dili varmıyor buna.
geçenlerde bir arkadaşım aradı "hacı yarın buluşalım mı?" diye. tamam dedim gittim. kızarkadaşı da var yanında. ama ne kız! sarışın,yüzünde bi ton makyaj, kış günü dekoltesni çekmiş, pantolon desen darlıktan yırtılacak zaten.. her neyse oturduk bunlarla, muhabbettik bşr kaç saat. kızın her cümlesinden buram buram tecrübe akıyor, belliki bu yolları çoktan arşınlamış. akşam oldu kızı yolladık evine, arkadaşla yürüyoruz;
- hacı kızın ilk sevgilisi benmişim lan! acaip süper bişi bu. bu devirde böyle kız mı bulunur olm?
+ kendin inanıomusun cidden?
- neye?
+ ilk sevgilisi olduğuna.
- evet! niye n'olduki?
+ çok pisyemiş olm hatun seni. görmüomusun halini tavrını, kıyafetlere filan bak a.q kaşar lan bu kusura bakma da!
+ valla o çok çabaladı masada göstermek için ama ben bakmadım. istesem görürdüm yani.
- skicem şimdi haa! akıllı konuş olm.
+ tamam hacı sustum ben. allah mutlu etsin.
....
böyle bir diyalog geçti aramızda. o vakit dedim ki "bunlar sana müstehak o zaman". hani iş sadece kıyafette kalsa anlarım bir parça ama hali tavrı da aynı. cadde kaşarlarından belli ki. ama yemiş işte bizimki bu lafı. nasıl başardıysa artık..
+ayy ali sen benim için bi ilksin biliyo musuuun?
-yok bilmiyodum arzu allah belanı versin!
+ayy salakmısın yaa noldu yine?
-ben de seni evli sanıyordum arzu, benimle kaçamak fantazi yapıyorsun diye düşünmüştüm amua goymn ettin içine tüm fantazinin!
+(şaaaak)hayvaaaan...!
