bir de çocukluk canavarları bunlara dahildir. mey çocukken oturduğu sitenin önü alabildğine ağaçlık ve korkutucu bir yermiş. ve ağaçların arasında yükselen ürkütücü klübe de yaşayan ihtiyar adam orakla mısırlarını keserker birkaç da çocuk kellesi götürmüş.
ne zaman görsem kaçardım annunakoim. oysa ihtiyar bir çiftçiydi..
Bir Osman amca vardır mutlaka, evinin balkonundan çizgili pijamalarıyla çıkarak "Yeter lan veletler, aşağı inersem keserim topunuzu haaa" diyerek bağırırken tükürükler saçan. Sonra Hasibe teyze vardır herşeyi bilen, kim ne zaman evden çıkmış, ne zaman eve dönmüş, kimin kızı kimin oğluyla geziyormuş, kimin kocası karısını aldatıyormuş, hepsini bir çırpıda söyleyiveren. Bir de Mert diye bir fırlama bulunur, mahallede kırılmadık cam, pencere bırakmayan, arabaları çizen, kapı zillerine basıp kaçan, sabahın köründe sokağa çıkıp bisikletin havalı kornasına basarak uykumuzun içine eden.
her mahallede yaşandığı var sayılan anonim hikayelerin kahramanlarıdırlar. misal, 'bizim nuri keraneye gitmiş, çorabı da çıkarayım mı demiş. kadın ne o lan demiş, ayağını mı sokacan?' gibi. bu olayda hem kadın efsane olmuştur hem adam.
veya, ahmet ve bisikletli kız arasında geçen olay:
a- vaay, tekere bak nasıl dönüyor, ehe ehe.
k- o kadar mil sana girseydi sen de dönerdin..
önemli not: buna benzer bir başlık varsa aynen oraya kaydırabiliriz. haybeden tespit başlığı açan tip olmak istemem. başlık israfı..
