bazen hatayı kendinde aramak gelmiyor insanın aklına çünkü gerçekten her şey üst üste geliyor. karşındakini suçlasan bir yere kadar. o da salak değil ya, seni suçluyor. sen de kendini suçlamayı hiç beceremediğin için bütün suçu hayata atıyorsun. ama düşün, düşün boktur işin. bir süre sonra da hem kendine, hem de hayata küsüyorsun. ama tekrar zaman geçiyor, her şeyi siktirip atıyorsun. kısacası hiçbir kötü durum, hiçbir acı kalıcı değildir.(tabi ki bazı istisnalar haricinde.)
-buraya n'olmuş böyle?!... hayat! hayat buraya gel!
+efendim babacım...
-ne yaptın lan buralara, bu ayna neden kırık?
+ben burada bile değildim ki??
-sus sus... annene şikayet edeyim de aklın başına gelsin...
+*
