sonuna "ler" eki getirildiğinde bir anlam bozulmuyorsa, benimkiler, yanımdakiler gibi, olduğunda bitişik.
fakat kalıplaşmış sözcüklerde ki bitişik yazılır; sanki, belki, halbuki, meğerki ( aklıma gelmedi diğerleri)
durum eki almışsa "de,"da" ortadaki çocuk gülüyordu.
özneden sonra gelen "ki" ayrı yazılır. sen ki, ben ki
kalıplaşmış kelimeler de ayrı yazılır. kuşkusuz ki, sandım ki, tut ki, iyi ki gibi.
çekimli eylemlerden sonra gelen( bu bilgiye geçen sörf eylerken rastladım) "ki"ler ayrı yazılırmış. mesela ben bunda hata yapabilirim. ben çekimin fiiline bakmam kişisine bakarım. baktım kişi çekici geçer giderim.
bunlardan ziyade, deyil, şindik, eylence şeklinde ki kelimeler beni rahatsız eder. "benim ki o değildi" değil ama "annem öyleyin gelecek " gibi bir cümle beni rahatsız eder. işte okumayan kişidir o.
belki yüzlerce kitap okudum. ama hala ki veya de, da bağlacında hata yapabiliyorum. bu komikliklerle eğlendirebilirsem ne ala.
