Bunu söyleyen kişi oturup dünyadaki her kadınla konuşmuş mu?
Kaldı ki önemli olan doğurmak istemek veya istememek değil,bir çocuğu yetiştirebilecek olgunluğa ve sorumluluk duygusuna sahip olmak.
Bir arkadaşım. Yıllarca çocuk istemiyorum sevdiğim adamı bulucam dedi. 39 yaşına gelince evlendi şimdi çocuk olmak istemiyor. Tedavilerle çocuk yapmaya çalışıyor. Ben bebek istiyorum diye ağlıyor.
Evlendiği kişinin önceki eşinden çocuğu var zaten. bir çocuk daha olması fark etmez onun için.
Yani biyolik saat diye bırsey var kadın erkek herkes için ilerliyor. Bugün istemiyorum diyenler acaba annelik duygularım kabarirda ileride çocuk yapmak istersem şartlar müsait olur mu diye iyi düşünsünler. Tabi yinede hiç istemeyen olabilir.
Herkes mal mal konusmus, hormonlari geregi cocuk yapmak ister vs bla bla. Lan gerizekali miyim ben , daha kendi sorumlulugumu adam akilli alamadan, sevdigim bir adam bulamadan evlenip hemen cocuk firtlatacagim? Beyin yok ama hormon cok mu diyorsunuz aq? Napacaksin cocuk yapip en az 7 yilini heba edeceksin hice sayacaksin. Bunu her kadinin hormonlari yuzunden sectigini soylemek ne kadar aptalca ya. Bir cocuga verecegim 7 yili ( evet kendi bencilligimle sirf cocugum olsun soyum yurusun mantigiyla firtlatacagim cocuga verecegim 7 yili) kendimi gelistirip halihazirda var olan berbat insanliga yardim etmeye adarsam daha yararli bir is yapmis olurum. Dogurmak istemiyorum. Asla.
Hırsından çocuk doğuran da vardır.
Bu dünyaya güzel bir imza bırakıp gitmek isteyende. ilkini sosyal medyada çok görürsünüz.
ikincisi sessis sedasız büyütür.
Şahsi fikrim olarak doğurmak istemiyorum çünkü klasik olacak ama bu dünyaya çocuk getirmek istemiyorum. Ben daha çok evlatlık alıp birinin hayatına dokunmak isterim.
katılmadığım bir önerme, çoğunlukla kadınlar Anne olmak istiyor ama doğum süreci onları anne olmamayı itebiliyor.
günümüz ekonomik koşullarında doğurmak kolay değil.
doğru erkeği bulabilen her kadın bunu eyleme de döker ancak "doğurmak" sadece insan'a has bir durummuş gibi bu kadar yüceltmeyin lütfen...coçuk doğurmak ile anne olmak aynı şey değildir...doğrumak kolay, yumurtanı dölleyen bir sperme ve 9 aylık bekleme süresine ihtiyacın var sadece...
Değer gördüğü, güven duyduğu ve maddi sorunlar yaşamadığı biriyle aile (birliktelik) kurup, o ailenin temel taşı olmayı her kadın ister. Bu şartlarda çocuğu da ister haliyle. Bazı kadınlar ise gerçekleşmeyeceğini bile bile ilk yazılanın hayalini kurar, yine de ister. Üzüldüm lan şimdi . Kadın olmakta zormuş bazen.
Her kadın bebek sever belki ama her kadın anne olmak istemeyebilir. Anne olmak sorumluluk demek hayat bağışlamak demek. Kendi hayatini 2. Plana atmak demek. Kadın bunu yapamayacağını düşünüp doğurmak istemeyebilir. Doğurmak ne kadar doğalsa bu da o kadar doğaldır. Doğurup bakmayanlar var ya onlara bakın en güzel örnek. Herkes buna cesareti varsa yapmalı zaten.
Biyolojik olayları
karıştırmayın insan oğlu yapması gerektiği şeyleri yapmaya odaklı makine insanları artık yapması gerektiği şeylerin dışında bir şeyi yapması normal siz gibi düz görüşlü değil kabul edin.
Biyolojik olarak her kadın hormonlarından ötürü hamile kalıp doğum yapmak ister. Fakat modern dünyanın kadın çalışmalı kariyer yapmalı çocuk yapmamalı algısı kadının doğasına ve özüne zarar veriyor. Fakat kemalistler halen üç maymunu oynamaya devam ediyor.
Bakalım bu çağdışılığı ne zamana kadar sürdürebilecekler.
Belki kendini hazır hissettiği zaman doğurmak ister bir kadın. Çünkü benim boynuma borçtur bu dünyaya kendi isteğiyle gelmeyen; benim beş dakikalık zevkimden sonra kendinin farkına varıp gözlerini açacak varlığa hak ettiği kıymeti verip, hak ettiği imkânları sağlamak. Bunu yapacağıma inanmadığım her an doğurmak da istemiyorum.
Kadınlar hakkındaki her konuda olduğu gibi bu konuda da erkekler, kadınlar yerine karar vermiş. Aynen 10 yaşında zorla evlendirilen çocuklar da istiyordu doğurmak, kadınlar ya isterler.
ebeveynlik hayatında alabileceğin en ağır sorumluluktur. belli bir yaşa gelene kadar sana muhtaç olan, belli bir yaştan sonra da yanında olmadığı için hakkında daha çok endişelendiğin bir/bir kaç kişiyi hayatına dahil etmek büyük cesaret ister.
ben o kadar cesur değilim. bu karar için çocuğunu doğurmak istediğim insana tüm benliğimle güvenmem -ki ölümüne şüpheciyim-, geleceğimi garanti altına almam, güçlenmem, aynı zamanda destek görmem gerek.
baba adayının, çocuklarımı ve beni yarı yolda bırakma ihtimalini bir kez bile görürsem doğurmam diye düşünüyorum.
kadın hormonları gereği çocuk doğurmak ister, dolayısıyla doğru bir önerme.
bu neslinin devamı için gereklidir.
yeni bir şeyler üretmek isteği insana özgüdür, kadın ister diye söylemeyi anlamsız buluyorum.
