suflör: tiyatroda, oyuncuları repliklerini hatırlatan kişidir. perde gerisindedir ve kimse onu görmez. aynı zamanda o kadar kısık bir sesle söyler ki bu replikleri, kimse onu duymaz; ancak o oyunculara, bir sonraki adımda ne yapacaklarını söylemeye devam eder.
her insanın içinde de böyle bir suflör vardır. ayrı bir kişilik...
iç ses yada ruh olarak da algılanmaktadır. belkide basit bir düşünce topağı...
bu içimizdeki suflör, hayatımıza yön vermek ister. durmadan içimizde "yapma, dur, git, gel" gibi, tekerrür edip durur. bize yön vermeye çalışır. bazen haklıdır bazen haksız. ama sıkıcı olduğu kesin!
bir anne gibi telkinlerde bulunur: havuza girme, girdin bari derine dalma, bak başımıza bir şey gelecek!.. anı yaşatmaz da yaşatmaz.
devamlı konuşmaktadır bizimle. bütün gün bir şeyler söyler. bir konuda çelişkiye düştüğümüzde, hemen suflörümüzle tartışırız. doğruyu bulmaya çalışırız. bir nevi beyin jimnastiği...
birde en gereksiz konularda muamma yaratır! "orası yaş! basma oraya! kayar, düşersin!" sanane arkadaşım. sanane?..
