çok afedersiniz ama koca bir hasiktir çekerek konuya girmek istiyorum. özel? neyin özeli? neyin kafası? hayır aksine insan dediğimiz şu mahlukat gayet ölümlü gayet sıradan gayet normal bir canlıdır normal olmaya da bu gidişle mahkumdur. kendini özel gören, özel hisseden bünyelere buradan kucak dolusu öpücükler nur topu gibi egonuz var güzel besleyin onu büyütün onu sevin onu.
hayır bilmem kaç bin senedir hala savaşla-parayla-dinle-ahlakla-milliyetle-ırkla uğraşan ve bununla övünen bununla yerinen bununla sınırlarını çizen bir insanlık ne kadar özeldir? bu mu yani özel? sen misin özel? ben miyim? bizi özel kılan da neymiş? paramız mı, mesleğimiz mi, evimiz mi, arabamız mı, ne kadar çok okuduğumuz mu, ne kadar yakışıklı ya da güzel oluşumuz mu? bu mudur yani? özel falan değiliz hiç olmadık da. belki zamanında analarımız babalarımız bizi şımarttılar ya da belki kendi kendimize ego pompaladık ve böyle salak hissiyatlara kapıldık ama bilmelisiniz ki hiçbirimiz kat'i suretle özel mözel değiliz.
yani demek istiyor ki, varolmak başlı başına harika bir şeydir kazma kardeş, niye sıradanım diye kafayı takıyorsun. öze dön, bir bak eline koluna. niye göreli süreçlerde eritiyorsun kendini, evrensel süreçlere odaklansana!
büyük yalandır. her insan özel doğar ama çoğu zamanla sıradanlaşır. lütfen kendinizi özelim diye kandırmayın. çoğu insanla zevk, hobi, giyim, damak tadı ve hatta görüş, mantalite olarak aynı iken nasıl özel olabilirsiniz? kendinize idol karakterler benimseyip onlar gibi olmayın. kendi benliğinizi yaratın.
yada ne halt yerseniz yiyin. bu memleketin vasıfsız, sıradan insanlara da ihtiyacı var.
