insan, doğduğunda her şeyden soyut bir şekilde doğar. güdüsel bir korku ve öğrenme ihtiyacı ile de çevresine tepki verir. bu verdiği tepkiler zamanla o insan da, karakterin oluşmasını sağlar. bu oluşan karakter de kişiyi; belli başlı sistemsel inançlar duymaya sevk eder. başlangıçta dini bir hüviyeti olmayan insan; zamanla, inançların yoğurduğu bir insan olup çıkar.
dinsel inanışlar; hayatın sebebi değillerse de, hayatı devam ettirmenin gereğidirler.
aynı şekilde ahlak ve toplum kuralları da buna dahildir. yeni doğan bir canlı, belli bir yaşa kadar ailesinden ve çevresinden gördüklerini işler. buna göre bir karakter oluşur. edebiyattaki natüralizm akımı bu konuyu işler. aynı zamanda siyaset felsefesinde bu argümanı anarşizm savunur.
her inan insan dinsiz doğar ama dinsiz devam edemez maalesef.
hangi coğrafyada bulunduğuna bağlı olarak,
ailenin dayatmasıyla, daha kundaktayken dikte edilmeye başlanır.
müslüman bir aileye sahipsen, mevlüt okutulur, ezanla kulağına ismin okunur.
hristiyan bir aileye sahipsen, suya batırılıp çıkarılarak, aynı zamanda incil okunarak vaftiz edilirsin.
yahudi bir aileye sahipsen, tanrıyla yapılan hizmet - soyun devamı anlaşması gerekeği sünnet edilip, kan akıtılır.
bunların hiç biri olmadan çocuklara direk sevgi saygı öğretilse, kimsenin doğruluğu kanıtlanmamış, kendi çıkarları için dağda yazıp yazıp köye inince de bana gökten bunlar geldi diyen, muhtemelen kafası sürekli güzel gezen birinin yazdıklarına hiç bir şekilde ihtiyaç kalmaz.
ahlak bilgisi bir çok yerde öğrenildiği halde; din kültürü pek anlatılmayan bir şeydir. bunu ataistlik yada bir cahilin kelamı gibi düşünmemek gerekir. unutulmamalıdır ki çağının en aydın kişilerinden olan; tasavvuf ve edebiyat konusundaki derin bilgisiyle çevresini aydınlatan hallac-ı mansur, abbasi halifesi tarafından idam ettirilmiştir. bunun nedeni ise; en-el hak (ben hakkım) felsefesine olan inancı. bu inanç, islamın uhreviyatını yücelten ''her şey allahtandır'' düşüncesinin dile getirilmesidir.
bin yıl öncesinin din koruyucuları o gün ne kadar faydalıysa; bugün de o kadar faydalıdır, islam için. dinin bir kolu ahlak ise, diğer kolu da kültürdür. bir puzzle'nın parçaları gibi dini bu parçalanmışlıktan, bilinmezlikten kurtarmak; sığ düşünce kalıplarına bağlanıp kalmış kişileri de tarihin 1000 yıllık geçmişine, geldikleri yere geri göndermek gereklidir.
Dinsiz doğamaz çünkü Allah ruhlarımızı yaratıp onlara hitaben -elestü bi rabbikum (ben sizin rabbiniz değil miyim) diye sorduğunda,ruhlarımız cevaben; bela (evet, sen bizim rabbimizsin) demişlerdir. Yani o zaman herkes kabul etmiş ve bu dünyaya bu kabul ve iman ile gönderilmiştir. Dolayısıyla herkes islam fıtratı üzere doğmuştur zaten. Ancak sonradan cüz-i iradesi ile kendisi seçimini yapar. Ne mutlu müslüman olanlara...
