günümüzün acı gerçeğidir. Sadece sevgili, duygusal ilişki açısından demiyorum bunu. Arkadaşlık ilişkileri, komşuluk ilişkileri vs vs. Eskiden insanlar daha bir masum daha bir cana yakın, samimiydi. Çıkar amacı gütmeyen yada karşılık beklemeden bir şeyleri yapıyordu gibi geliyor. Ama şimdi kişi adım atmadan önce bana bunun ne yararı olacak , neden birine yardım edeyim yada ilişki kurayım diye düşünüyor. Bilmiyorum bu sadece bana mı böyle geliyor?
Çok uzun zaman önce lisede edebiyat öğretmeninin özlü bir söz verip "yazın bakalım" dediği bir kompozisyonumu aklıma düşüren. Bahsi geçen sözün konusuyla alakalı bulmuş olacağım ki
"insanların aslında birini kırdığında özür dilemesi(vicdan rahatlatma, ilişkileri iyi tutma), ihtiyacı olan bir tanıdığına/yakınına yardım etmesi ( bugün sana yarın bana), tamamen yabancı birine yardım etmesi (hooop kaptık +5 sevap puanını), hatta ve hatta annenin çocuğuna olan sevgisi bile her şey her şey karşılıklıdır ve insan sevgi, ilgi, emek gösterdiği her şeyin karşılığını ister" fikri çevresinde bir şeyler yazmıştım, baya da süslemiştim böyle bağlaçlar, uzun cümleler falan, pis kadın bana 60 mı ne vermişti, çok gıcık oldum lan şimdi gece gece hatırlayıp. Konu neydi?
