Ne zaman öleceğimiz hiç belli değil, belki yarın, belkide 1 saniye sonra. Bu yüzden her saniye ölecekmiş gibi yaşamalıyız. Her gün değil her saniye ölüme yaklaşıyoruz.
(bkz: anksiyete bozukluğu) bu aralar çıldırtan durumdur. Ölümü kabullenen biriyim. Etrafımdakilere ölürsem çok da üzülmeyin diyorum. Ne öyle ağlamak falan. Ölmeyecek miyiz diyorum.
Öleceğiz.
E, o zaman.
Ölürsem toplanın güzel şeylerden konuşun. Hayat biraz daha anlamlı olsun geride kalanlar için. Daha yaşanabilir bir yer bırakın sizden sonrakilere.
Nate: Ne zaman başım ağrısa, şimdi ölebilirim diyorum.
Haham: Çok korkuyor olmalısın.
Nate: Evet, öleceğim.
Haham: Evet, ben de öyle.
Nate: Sahi mi, senin neyin var?
Haham: Bir bedenim....
kimisi ölüme adım adım gidiyor kimisi koşar adım.
sağlığımızın kıymetini bilelim arkadaşlar.
sosyal sorumluluk mesajını da verdik bu gece. hadi iyiyim yine.
