yazıktır be ağabey, günahtır. çocuk artık hazırda beklemektedir ağızdan bi "ekkmeee" lafı bile çıksa hemen korkar alır gelir. çünkü almasa ailede kendisine psikolijik kimbilir belki de fiziksel şiddet uygulanacak. he ama kimisi vardır abisine, annesine "la siktirin gidin siz alın, amuna goyduklarım" der. evde oturur, akşama da baba gelir bi güzel döver. ah ah ne olucak bu ailelerin hali. belediye başkanı olayım ilk yapacağım şey herkesin kapısına sabah ekmek dağıtan çalışanlar almak. çünkü bazı binaların kapıcıları falan da yok. of of çok üzüldüm be.
bakkalın yoluna aşina olan..bakkal ile sıkı dostluk kuran sosyal çevresi geniş çoçuktur.ekmek almaya gittiğinde gözü gazetelere ilişir gündemi takip eder,yeni çıkan şekerlerden,çikolatalardan en önce onun haberi olur, ekonomiden bile haberi olur..yok efenim yumurta ne kadar,bal ne kadar,süt ne kadar diye..
çoçuk işi biraz daha ilerletip apartmanaın ekmeğini, yoğurdunu, sütünü aldığında ise çoçuğun ruh halinde doğal olarak bir sorun olabilir..
"kapıcıyım lan aslında ben..evet evet ben kesinlikler kapıcıyım" şeklinde söylemleri de olabilir..
bu tiplerin şöyle bir versiyonu vardır ki yaptıkları ve ruh haliyle adam olacak çocuk dedirtir.
sabah kalkar, babanın cebinden parayı alır. gider ekmeği alıp gelir. kapıdan içeri vakurca girer, sanki ekmeğin parasını o kazanmış ve onunla eve ekmek getirmiş gibi güvenli, kendinden emin gelir masaya bırakır. yüzünde hafif bir gülümseme.*
elinde ise kendine aldığı gofret. annesinin "oğlum yemekten sonra değil mi?" sorusuna "eveeet." deyip masanın köşesine bırakıp kaçarken annece yakalanıp öpülesi çocuk.
bakkalla ahbap olan çoçuktur.
görevinin bilincindedir ancak canına tak etmiştir, varsa küçük kardeşinin büyümesini beklemektedir. yoksa da fırıncının üst katına taşınıp sebet yollayacağı günlerin hayaliyle yaşamaktadır.
(bkz: umut)
böyle çocuklar kesinlikle hizmet ehli olmaz, en güzel günlerini bakkal ve ev arasında harcayan çocuğun hizmet fobisinin gelişeceği açıktır. kesinlikle şakirt olamaz, muhtemelen aykırı bir tip olur..
böyle çocuklar genelde ekmek almaya giderken ulan büyüyimde bitsin bu eziyet der söve saya gider ekmeği alır gelir.sora aradan yıllar geçer ulan keşke hep ekmek alsam der.
"büyüdüm lan adam oldum ben, hayata atıldım" der. eve dönerken hayatında bundan sonrası için kendince felsefe yapar. yarım saat kadar ağır başlı takılır hayatla yüzleşmenin verdiği olgunlukla. sonra gider top oynar. *
oldu canım her gün yapıyosun diye bıkcakmısın. olmaz öyle şey. hergün yaptığın bir çok şey var. hadi yemek yemede görim.
nasıl çöpçü her sabah evinin önünü temizliyorsa sende ekmegini alacaksın. hemde hergün ayrı bir şevkle hatta o görev senden alındığında bir bakmışsın bırakamıyosun o görevi.
yeni bir kardeşi olsun diye dua eden çocuktur. hatta dua ile yetinmez eylemlere girişir. babaya erotik film izletip azdırtmalar felan. baba al bak arkadaş verdi pamela yeni çok temiz film yapmış diyalogları.
Anasının babasının gidecek hali yok ya hep en küçük ekmeğe gitmeye mahkumdur o gitmeli yoksa düzen bozulur, kavga çıkar en iyisi çoçuk 5-10 dakika kendini zorlayıp o yolu yürümelidir.
