kendini sokak müzisyenlerinin hamisi gibi gören, bu kimselere aşırı derecede sempati besleyen, 1 lira atsam ölür müyüm diye üişünen, icra edilen müziğin kalitesiyle pek de ilgilenmeyen adam.
paranın miktarından dem vurulmadığını dikkate alırsak belki de emeği değersiz koymaması gerektiğini düşünendir. arada bir de (bonus olarak) sokak çocuklarına minimal bir ziyafet çekiyorsa gönlünün zenginliğiyle alkışı hak eder.
edit: her gördüğü sokak müzisyenine vereni ilgilendirir de bu durum, kendi adıma seçicilikten yanayım. iyi ve kendime yakın bir şey ortaya çıkarsa cebimdeki bozuk paraları alabilir. sadece 1 lirasını birgün için bırakırım, gerisi onlarındır. *
